ปล่อยไป ปล่อยวาง

จากคนเคยบอกรักเรา จากคนเคยเป็นห่วง ช่างเปลี่ยนไปแค่เพียงพริบตาเดียว แต่ก็นั่นแหละ..เราไม่สามารถไปเปลี่ยนใจเขาไม่ได้ และทำให้เราได้รู้ถึงสัจธรรมเลยว่า ไม่มีใครเปลี่ยนใจคนได้ ถ้าเขาไม่รักก็คือไม่รัก และเราก็คงต้องฝืนตัวเองให้เข็มแข็งในทุกๆวัน เพราะเขาก็คงไม่รู้หรอกว่าเราจะเป็นเสียน้ำตาไปกี่หยด ร้องไห้ไปกี่ครั้ง จะโทรมสักแค่ไหน..จะคิดถึงสักเท่าไร เขาก็คงจะเตรียมใจไว้แล้วทุกอย่าง มีแค่เรานี่แหละที่ไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมหัวใจ

เนื่องจากการสูญเสียใครบางคนไปจากวงจรชีวิต แรกๆ ทุกอย่างมันสับสนไปหมด ความรู้สึกแย่ๆเข้ามาไม่หมด คอยแต่คิดหาเหตุผล(ที่เขาไป) โกรธ โมโห เศร้า เคือง… แต่… พอเมื่อเวลาผ่านไป เราก็เริ่มที่จะมองไปที่ปัญหา จากตอนแรกที่เราเชื่อแน่ๆว่าเขาผิด ตอนนี้ดันรู้สึก ‘ เอ๋~ หรือเรากันที่ทำผิด ‘ คนเราอภัยให้ตัวเองง่าย พอเราคิดว่าเราผิดเอง เราก็ยอมรับปัญหาได้มากขึ้น ทุกคนคงคิดไม่เหมือนกัน แต่พอเราเริ่มเชื่อว่า เขาคงมีเหตุผลที่จากไป (อาจจะเพราะเราไม่ดี หรืออื่นๆ) เราก็เริ่มปล่อยวางได้ ตอนนี้ความรู้สึกแย่ๆของเราถึงจะยังไม่หมด แต่ตอนนี้ก็จางลงไปมาก และเราก็ไม่ได้รู้สึกแย่กับเขาอีกต่อไป

ธรรมชาติ สร้างสองมือมาขนานข้างลำตัว
แต่ไม่ได้บอกว่า สองมือนี้ มีไว้กอดคนอื่น หรือ ตัวเอง

เวลาเหงา เราอยากได้อ้อมกอดของคนอื่น
เวลาร้องไห้ เราอยากมีใครสักคน เป็นเพื่อนให้ระบาย
เวลามีความรัก เราเฝ้าถนอม อย่างคาดหวัง

และสุดท้าย … ทุกความคาดหวัง
ก็ย้อนกลับมาทำร้าย “หัวใจ” เราเอง

บางครั้งความรักอาจไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเสมอไป
เพียงแค่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข มีค่ากับสิ่งที่คู่ควร
แม้จะรักกันแค่ไหน แต่ถ้าความรักครั้งนี้เป็นไปไม่ได้
ดังนั้นสิ่งเดียวที่ทำได้คือการปล่อยเธอไป ให้เจอกับสิ่งที่ดีที่สุด

“รักของเราเป็นแค่ความฝัน ถึงอย่างไรก็ต้องจากกันฉันรู้ดี”

ปล่อยไป ปล่อยวาง ด้วยความเข้าใจ

เข้าใจว่า…มันเป็น อนิจจัง….เพราะยึดไปก็….เป็นทุกข์แก่ใจตัวเอง

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย หายไวๆนะ, PZanyKiller, Howlong

Thank you photo by pexels, unsplash