ถึงวันที่ไม่ต้องร้องไห้กับความรักแล้ว พอแค่นี้นะ ที่ช้ำกันมา
ที่เราiจ็บปวดกับความรักน่ะ
ไม่ใช่เพราะมันจากไปหรอก
แต่เป็นเพราะมันอยู่กับเราต่างหาก
ถ้าวันนี้คนสองคนหมดรักกันไป
คงไม่มีใครเสียใจมากนัก
แต่เป็นเพราะรักที่อยู่ในใจคุณนั่นเอง
ที่ทำให้คุณปล่อยวางลงไม่ได้
ธรรมชาติของรักมักไม่ให้โทษแก่ใคร
เพียงแต่อาจปรุงแต่งให้หัวใจพองฟูจนลืมนึกถึงความจริงที่ว่า
มีวันที่รักมา ก็มีวันที่รักไปได้ ความรักเป็นสิ่งสวยงาม
หลายคนจึงอดหลงไหลได้ปลื้มกับมันไม่ได้ในยามที่มันอยู่
เรามักหลอกตัวเองว่า เพราะเรารักเขามาก
เขาคงเห็นความดี ความตั้งใจของเรา
และรักเราตอบบ้าง ไม่มากก็น้อย
และเมื่อเขาตอบรับรักของเรา ความฟูของหัวใจ
มักทำให้เรายึดมั่นว่า เขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา
มันเหมือนทรัพย์สินในใจอย่างหนึ่ง
ที่ต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ
นานเท่านานที่เราปราถนา
ความรู้สึกอันนี้แหละ คือจุดเริ่มของความiจ็บปวดทั้งมวล
เพราะมันฝืนความเป็นจริง ของกฏธรรมชาติ
ไม่ได้บอกว่า…รักต้องลงเอยด้วยความเศร้าเสมอไป
เพียงแต่ถ้าเขาจะอยู่ เขาจะไป
จะรักคุณมากขึ้น คงเดิม หรือหดน้อยถอยลง
ก็เป็นเพราะคนสองคน
ไม่ใช่เพราะเราฝ่ายเดียว หรือเขาฝ่ายเดียว
ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก…แต่ในความซับซ้อนนั้น
มันก็ยังมีความเรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง
เพราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน
ทุกอย่างล้วนอยู่ในกฏเดียวกัน
มันจะ เกิดขึ้น…ตั้งอยู่…แปรสภาพ แล้วจบลง
รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่จนเฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้
เพราะวันหนึ่ง ไม่เรา ก็เขา ก็ต้องต-i-ยจากกัน
ที่สำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า…วันนี้เขาอยู่หรือจากไป
สำคัญที่ว่า…ช่วงที่เราอยู่ด้วยกัน
ขอให้มีความทรงจำที่ดี…ก็เพียงพอแล้ว
อย่างน้อยเราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง
และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้
ถึงวันนี้จะร้องไห้ ก็คงไม่กระไร เพราะชีวิตก็เป็นแบบนี้
มีวันทีเลวร้าย มีวันที่สงบ มีวันที่ว่างเปล่า
สุขก็อยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน
สุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ไป
ทุกข์ก็เฉกเช่นกัน
ร้องไห้แล้วอย่าร้องเปล่า ๆ
มองให้เข้าใจสัจธรรมชีวิตไปด้วย
ผมคงได้แต่อวยพรให้คุณเข้าใจชีวิตมากขึ้น
เติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น แต่อย่าแข็งกร้าว
ขอให้อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ
และให้วันใหม่ในชีวิตที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้
เป็นวันที่จะไม่ร้องไห้อีกต่อไป
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย “บ้านแห่งรัก”
Thank you photo by pexels, unsplash
