ไม่มีใคร เป็นอะไร ของใครจริงๆ

การที่ผู้อื่นไม่เป็นดังใจเรา หรือไม่เป็นดังที่เราคิด ซึ่งเป็นสาเหตุใหญ่ที่ทำให้เราทุกข์อยู่เป็นประจำนั้น มันกลับแสดงสัจธรรมให้เราเห็นว่า ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร สัมพันธ์กับเราอย่างไร เราไม่มีอำนาจอะไรที่จะไปบงการเขา ให้เขาเป็นเช่นนั้นเช่นนี้หรอก ไม่มีใคร เป็นอะไร ของใครจริงๆ ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเราเลย

ความคิดของเรา กับความเป็นของเขา มันมักจะห่างกันไกล อย่าได้หลงเลยว่าที่เราเข้าใจใคร หรือคิดว่าใครเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะเหตุนั้นเหตุนี้ มันจะถูกตรงตามนั้น จงปล่อยวางความคิด ความคาดหวัง และความคาดเดา ของเราเสีย หัดเปิดใจ ยอมรับ ให้โอกาส ให้อิสรภาพ ที่ใครจะเป็นอะไรในแบบของเขา โดยเราไม่ต้องไปก้าวก่าย แม้กระทั่งทางความคิด

หากเรามีหน้าที่ที่จะต้องแนะนำ ก็ให้ทำด้วยความรักความปรารถนาดี แต่ต้องตระหนักไว้เสมอว่า เราเป็นเพียงเหตุปัจจัยเล็กๆของเขาเท่านั้น อย่าได้สร้างตัวตนของตนให้มันใหญ่โตเลย เราจะทุกข์ฟรีเปล่าๆ และอาจสร้างกรรมแถมเข้าไปอีกด้วย เพราะโทสะ

ทำไมล่ะคนอื่นถึงไม่เป็นดังที่เราคิด มันก็เพราะ เราไม่คิดดังที่เขาเป็น แล้วทำไมล่ะ ความคิด ความเข้าใจของเราที่มีต่อผู้อื่น มันมักจะไม่ค่อยถูกตรงตามที่เขาเป็น มันก็เพราะ ที่เราคิดนั้นมันมาจากตัวเรา ไม่ใช่ตัวเขา มันมาจากการรับรู้ การตีค่าความหมายของเราเอง

เรียกว่า การรับรู้ของเรามันไม่บริสุทธิ์

การรับรู้ของเรามันถูกบดบัง ถูกแทรกแซงด้วยทิฐิที่ผิดเพี้ยน ด้วยอารมณ์ ด้วยอัตตาตัวตนของเรา ด้วยความคิดที่เรายึดติดมากมายด้วยเงื่อนไข มากมายด้วยกรอบและอดีตสัญญาของตัวเอง ดังนั้น มันจึงปักใจเชื่ออะไรไม่ได้

การที่เราจะเห็นโลกตามเป็นจริงได้ เราก็ต้องฝึกให้การรับรู้ของเรา เอาความคิดของเราไว้ข้างหลัง อย่าให้มันมาบังความเป็นจริง ซึ่งก็ต้องเริ่มที่ หัดเปิดใจ ยอมรับ ทุกๆสิ่ง ทุกๆคน ในการที่เขาจะเป็นในแบบของเขาอดทนที่จะเรียนรู้ สังเกต ด้วยใจที่เปิดกว้าง ยอมรับในทุกสิ่งๆทุกๆสถานการณ์ แล้วเราจะค่อยๆอิสระจากการปรุงแต่งของเราเอง มันมีความจริงอย่างหนึ่งที่พวกเราไม่เข้าใจและมองข้ามอยู่เสมอ คือ เมื่อเรารู้จักเปิดใจกว้าง และให้โอกาสทุกๆสิ่ง ทุกๆคน ที่จะเป็นอย่างไรก็ได้ ตามเหตุปัจจัยของเขา ชีวิตเราเองกลับจะเป็นอิสระ ไม่คับแคบ และไม่ถูกพันธนาการ ซึ่งมันเป็นปากทางแห่งความหลุดพ้น เพราะความหลุดพ้นที่แท้จริง มันคือความหลุดพ้นจากการปรุงแต่งของเราเองเท่านั้น

การเว้นช่องว่างหรือมีระยะห่างให้กันและกันจะทำให้คุณเข้าใจสัจธรรมที่ว่า “ไม่มีอะไรที่เป็นของเราและไม่มีใครจะอยู่กับเราได้ตลอดเวลา” เมื่อคุณเข้าใจสัจธรรมข้อนี้แล้วคุณก็จะไม่สร้างกฎเกณฑ์หรือตีกรอบให้ความรัก เช่น ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของให้เขาอึดอัดใจ ในขณะเดียวกันก็ปล่อยให้เขามีอิสระทำอะไร ๆ ที่เขาต้องการ และแน่นอนว่าเขาจะรู้สึกสบายใจที่ได้คุณเป็นคนรัก

การให้อิสระแก่กันและกันไม่ได้หมายถึงต่างฝ่ายสามารถทำอะไรก็ได้โดยไม่คำนึงถึงอีกฝ่าย แต่หมายถึงการที่ต่างคนได้ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการในขณะเดียวกันก็เปิดเผยสิ่งนั้นให้คนรักรับรู้ด้วย แบบนี้สิความรักของคุณจะเต็มไปด้วยความเข้าใจ ไว้ใจ และผ่อนคลาย

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย suandharm

Thank you photo by pexels, unsplash