เขาก็ไม่ใช่ของเรา เราก็ไม่ใช่ของเขา

เมื่อเราปล่อยดอกไม้ให้บานในสวน
มันจะบานได้ดีกว่าอยู่ในแจกัน

เมื่อเราปล่อยน้ำให้อยู่ในมหาสมุทร
มันจะยิ่งใหญ่กว่าตักเข้ามาในแก้ว

เมื่อเราปล่อยนกให้บินได้อิสระ
มันจะสุขกว่าอยู่ในกรง

สำหรับผม ความรัก ยังเต็มไปด้วยความปรารถนา
ความอยากได้ และการคาดหวัง

นั่นจะทำให้เราอยากเอาดอกไม้มาปักแจกัน
อยากตักน้ำในมหาสมุทรมาใส่แก้ว
อยากเอานกมาใส่กรง

รักจริง คือการเมตตา
คือการ “เคารพสิ่งนั้นในแบบที่มันเป็น”

คือการไม่พยายามปรุงแต่ง ไม่พยายามเปลี่ยนแปลง
เราจะเห็น ได้ยิน และรับฟัง ได้โดยไม่ตัดสิน
ไม่วิจารณ์ ไม่เห็นด้วย ไม่คล้อยตาม ไม่ขัดแย้ง
สักแต่รู้ สักแต่เห็น ใจจะสบาย ผ่อนคลาย

คือการตระหนักว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบ
ทุกคนก็ผิดพลาดกันได้ เราก็เคยพลาดเหมือนกัน
เราจะปฏิบัติกับเขาในแบบที่จะปฏิบัติกับตัวเรา
มันจะเกิดความรักและเคารพในตัวเองมาก

มากจนรู้สึกว่าเราสามารถซื่อสัตย์
จริงใจกับตัวเองได้เต็มที่ พึ่งพาตัวเองได้เต็มที่
และที่สำคัญคือเราจะกล้ายืนหยัดเพื่อชีวิตตัวเองได้แกร่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เรื่องการปรับตัวเข้าหากันทำได้ไหม?
ส่วนตัวผมว่าได้ครับ

หากคุณรักตัวเองมากคุณจะกล้าที่จะพูดจากใจด้วยซ้ำว่า..
อะไรถูกหรือผิดในมาตรฐานของคุณ
จะเป็นการสื่อสารแบบจริงใจ ไม่เกรงกลัว และถ่อมตัว

จะเข้าถึงใจได้มากกว่าการสื่อสารด้วยความกลัว
ความโกรธ หรืออยากเอาชนะด้วยซ้ำ
ทำได้ครับ เพราะการอยู่ร่วมกันก็ควรทำ

ความเจ๋งมันอยู่ที่ว่าคนที่รักและเคารพตัวเองมากจน “พูดเพื่อพูด”
ไม่ได้พูดเพื่อคาดหวัง เขาจะเพียงแค่พูดตามที่ต้องพูด
ส่วนอีกฝ่ายจะทำหรือไม่ จะปรับหรือไม่
เขาจะไม่เดือดร้อนอะไร เขาถือว่าพูดแล้ว จบไป

ใครจะอยู่ใครจะไปก็เรื่องของเขา
หากเรารู้สึกว่าเป็นประโยชน์ต่อใจก็อยู่ต่อ
หากเรารู้สึกว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อใจก็จากไป

มันจะไม่ใช่ฟิลว่า เออ Gu พูดแล้ว ช่าง แ ม่ ง นะ 555
มันจะฟิลว่า พูดแล้ว จบ ใครคิดเห็นอย่างไร ไม่เป็นไร ฉันทำหน้าที่แล้ว

แถมตอนตัดใจหากเราไม่ยึดติดยึดมั่นกับสิ่งใด
เราจะตัดง่ายด้วยซ้ำ มันจะเหมือนกับว่า..
อืม เขาก็ไม่ใช่ของเรา เราก็ไม่ใช่ของเขา

เราสามารถเป็นเพื่อนมนุษย์ที่ดีต่อกันได้ ไม่ พ ย า บ า ท
ไม่ถือสาหาความใด ไม่ประชด ไม่ ทำ ร้ า ย..

สบายใจ เพราะเราปล่อยวางจากภายใน แกร่งจากภายใน
จนเรารู้สึกว่ามีก็ได้ ไม่มีก็ได้

เราจะกลายเป็นคนที่เลือกคนเข้ามาในชีวิตเอง
เราจะกลายเป็นคนที่อิสระ ไม่ยึดติด
ไม่เอาใครมากำหนดเส้นทางชีวิตเรา

ท้ายที่สุดเราจะได้เจอคนที่เหมือนเราที่สุด

ถ้าใจเรายังปักกับการวิตก กังวล บงการ
ก็จะเจอแต่คนที่เป็นแบบนี้หรือมาทำให้เรารู้สึกแบบนี้
ถ้าใจเราเลือกที่จะสงบ เคารพสิ่งแบบที่เป็น
เห็นแจ้งซึ่งความเมตตา เราก็จะเจอคนที่เข้ามาทำให้เราได้รับสิ่งนี้มากกว่าเดิม

นั่นแหละคือวิถีที่เราจะรักตัวเองและโลกนี้ได้อย่างไร้เงื่อนไข

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย FB: drpophey

Thank you photo by pexels, unsplash