ไม่อยากพลัดพราก ก็ต้องลาจาก ความรักก็เป็นอย่างนี้

พึ่งตะหนักถึงกฏข้อนี้ แล้วชีวิตจะไม่ประมาท
เมื่อถึงเวลา ไม่อยากจากก็ต้องจาก
ไม่อยากพลัดพรากก็ต้องลาจาก
ความรักก็เป็นอย่างนี้

เราครอบครองได้เพียงชั่วเวลาหนึ่ง
แต่การเติม “บุญ” ให้สม่ำเสมอ
ต้องร่วมกันสร้าง ร่วมกันสะสม
ถึงจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็น “คู่สร้างคู่สม” “คู่บุญบารมี”

…อยู่ด้วยกันมีแต่ความสุข
นำแต่ความเจริญมาให้อีกฝ่าย
จับจูงกันไปแต่ในทิศทางที่ดี “คู่แท้” หรือ “รักแท้” ต้องมี
อุเบกขา เมตตา กรุณาและศีลที่เสมอ

หากคู่ใดที่ปฏิบัติไม่ได้ ก็คงเป็นคู่เวรคู่กรรม
มีแต่ทะเลาะ อยู่ด้วยแล้วมีแต่ทุกข์
น้ำตานองหน้ามากกว่ารอยยิ้มที่เปื้อนสุข
พึ่งสังเกตว่าคู่เราเป็นแบบไหน

บ้างว่าคนไม่ดีทำไมเขาอยู่กันได้นาน
บ้างก็ว่าเพราะศีลเขาเสมอจึงอยู่กันยาว
อย่ามองแต่ว่าเขาอยู่กันได้
แต่จงมองว่าทุกข์ที่เขาประสบมีมากเท่าไหร่

มีเวรกรรมต่อกันหรอกจึงต้องชดใช้
สิ้นเวรสิ้นกรรมก็ต้องลาจากอยู่ดี
อยู่กันได้ใช่ว่าจะสุข
อยู่กันได้ใช่ว่าจะเกื้อหนุนนำ

ความรักมันดีเสมอหากเกิดขึ้นแล้ว
เพราะมันเต็มไปด้วยความหวังดีอยากเห็นอีกฝ่าย
มีความสุข สมหวัง

รักดีๆ จึงเหมาะกับคนที่สมควรได้
ไม่ใช่ รัก ที่มัวแต่ทำลาย

ทำ ล า ย ความสุข ความเชื่อมั่น ความหวัง กำลังใจ
ทำ ล า ย ความรู้สึก ความซื่อสัตย์ ความจงรักภักดี
ทำ ล า ย ความไว้เนื้อเชื่อใจ ความเชื่อมั่น

รักดีๆจะไม่มีวัน ทำ ล า ย เรา ท่านจงจำเอาไว้

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย เห็นทุกข์เห็นธรรม

Thank you photo by pexels, unsplash