รักคือ…การทุ่มเทเอาใจใส่ ความรู้สึกของอีกคน

ความรักของคนสองคน ย่อมไม่เรียบง่ายเสมอไป
มีกระทบกระทั่ง ร้องไห้ เสียใจ ดีใจ…

แต่ที่สำคัญ…
อยู่ด้วยกันแล้วเกิดเป็นรอยยิ้ม…
ควรจะรักษาความรู้สึกดีๆและคนดีๆ
ไว้ก่อนที่จะเสียเขาไปอย่างไม่มีวันกลับมา

ชั่งน่าเสียดาย คนส่วนใหญ่มักจะเห็นว่าคนใกล้ตัวมีค่า ก็ต่อเมื่อเสียเขาเหล่านั้นไปซะแล้ว และกลับมานั่งเสียใจเอาเมื่อสายไป ความรู้สึกดีๆ กับคนดีๆ กว่าจะก่อตัวขึ้นมาได้ กว่าที่คนเราจะรักกันได้ มันต้องใช้เวลา… คิดดูดิกว่าที่เราจะเจอคนที่ถูกใจ กว่าจะเจอคนที่ใช่ มันต้องถูกที่ ถูกเวลา ถูกโอกาส

♥ถูกที่ ก็คือ เจอกันในสถานที่ที่ไม่ได้สอไปแนว…เอ่อ…แบบไม่ดีแล้วกัน ก็ถ้าอยากเจอคนดีๆ เราก็ต้องไปในที่ดีๆจริงป๊ะ ถึงจะได้มีโอกาสเจอคนดีๆ เช่น อยากเจอคนจริงใจ แต่กลับไปหาใน internet ผลที่ได้ส่วนใหญ่ก็เหมือนที่เป็นข่าวและไม่เป็นข่าวให้เห็นๆกัน แต่คนดีๆจริงใจบนโลกไซเบอร์แห่งนี้มันก็มีค่ะ..แต่มันน้อย เราจะหากันเจอไหมอะ??? แต่ถ้าจะหากันจริงๆบนโลกไร้พรมแดนแห่งนี้ ทำไมเราไม่คิดว่าคนดีๆจริงใจเขาอยู่ตาม web ธรรมะ ล่ะ คนไม่ดีก็มีแต่คนดีมันน่าจะมีเยอะกว่าไหม?

♥ถูกเวลา ก็คือ เจอกันในเวลาที่คนทั้งคู่ไม่มีใครเหมือนๆกัน แล้วก็อยากมีใครสักคนเหมือนๆกัน อันนี้ไม่แนะนำว่าไปแย่งชิงเขามา หรือเป็นเพราะตัวเราเป็นต้นเหตุ…เพราะกรรมใดใครก่อกรรมนั้นก็คืนแก่ผู้กระทำ ถ้าไม่ในช่วงชีวิตนี้ ก็ชาติต่อๆไป(ถ้ามีจริง)…เพราะกรรม(ทั้งดีและไม่ดี)เขามีวิธีจัดการตอบสนองผู้กระทำไว้อย่างซับซ้อน แต่จะรูปแบบไหนนั้นยากจะคาดเดา..ต้องเจอกะตัวนั้นแหละถึงจะนึกออก(ถ้ามันเกิดในช่วงชีวิตนี้น่ะ) ง่ายๆคือถ้าเขามีคนรักอยู่แล้วก็อย่าไปยุ่งเลย ออกมาให้ไกล

♥ถูกโอกาส ก็คือ มีโอกาสได้พบเจอกันบ่อยๆ จะด้วยความบังเอิญหรือว่าตั้งใจก็แล้วแต่ หรือมีเหตุจูงใจ ให้สะกิดๆ ตะหงิดๆ ใจ และ สะดุดตา

อันนี้แค่เจอกันน่ะ…แล้วกว่าที่จะใช้ชีวิตร่วมกันได้ล่ะ…มันต้องยากกว่านี้แน่ๆ เพราะนอกจากความรักแล้ว มันก็คงจะมีอะไรหลายๆอย่างประกอบกัน อื่ม…อย่าง ต้องใช้เวลาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เช่นนิสัยใจคอ อารมณ์ ต่อจากนั้นคงต้องปรับให้เข้ากันได้อีก…แล้วก็อีกมากมาย….

ถ้าคิดดีๆแล้ว มันชั่งยากจริงๆ….น่ะ ดังนั้นจะทะเลาะกัน จะโกรธกัน หรือจะคิดเป็นอื่น(นอกใจกัน หรือมีเล็กมีน้อย มีกิ๊ก) ก็คิดดีๆแล้วกัน เอ่อ…ให้ใช้ ใจ + สมอง ในการตัดสินใจทำอะไรลงไป แล้วถ้าใจกับสมอง มันมิไปด้วยกันทำไง(ใจไปทางสมองไปทาง) ควรจะเชื่ออะไรมากกว่ากัน…ในมุมของแอนคงตอบว่า “เชื่อใจ” ดิ..แล้วจะไม่เสียใจ…

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก กังหันลม

Thank you photo by on unsplash, pexels