มีคนเคยบอกว่า คนที่ไม่เคยมีความรัก ย่อมไม่รู้จักรสชาดของอาการอกหักว่าเป็นอย่างไร

และถ้าใครเคยมีความรัก…ก็คงรู้จักรสชาดของน้ำผึ้งว่าหอมหวานเพียงไร ไม่ว่ารสชาดของความรักจะขม หรือหอมหวานเพียงไร แต่รสชาดของมันก็คงอยู่ไม่นาน เหมือนกับกลอนสุนทรภู่ตอนหนึ่งที่บอกว่า

“อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูมิรู้หาย”

ไม่ว่าเราจะอยู่ด้วยกันหรือแยกจากกัน เสียงที่เคยได้ยิน กลิ่นที่เคยรับรู้ สัมผัสที่เคยหอมหวาน ยังคงอยู่ในความทรงจำ แม้ว่าความรู้สึกเหล่านั้นได้จางหายไปในช่วงเวลาเสี้ยวหนึ่งของชีวิต แล้วก็ตาม แต่แล้วสายลมแสงแดดและสัมผัสแห่งรักได้หวนกลับมาอีกครั้ง ในวันหนึ่งที่ไม่เคยคาดคิด เขาคนนั้นที่ไม่ใช่เขาคนเดิม ได้มาช่วยเติมเต็มส่วนหนึ่งของชีวิต ความรู้สึกถึงความรักที่เคยจางหายได้เข้ามาย่างกลายเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง…

จากวันวานที่เคยว่างเปล่า

….ความเจ็บปวดที่เคยสัมผัส
….ความรักที่ไม่ได้รับการตอบสนอง

ความผิดพลาดในอดีตอาจมาจาก….การที่เราไม่ได้รู้จักตัวตนซึ่งกันและกัน

เราไม่รู้จักการเยียวยาซึ่งกันและกัน ในวันที่เราเจ็บปวดจากการกระทำของกันและกัน

เราไม่เปิดเผยความรู้สึกของกันและกัน แม้ว่าเราจะรักกัน

เราไม่เข้าใจกันและกัน เพราะแต่ละคนมีตัวตนที่แตกต่างกัน

เราไม่ยอมสื่อสารกัน เพื่อผสานรอยร้าวที่มีของกันและกัน

และสิ่งเหล่านี้ ที่ทำให้เราจึงต้องเดินทางจากกัน

วันนี้หญิงสาวคนนี้ได้รับการเยียวยาจากชายคนหนึ่งที่ได้ก้าวเข้ามาในชีวิต ในวันที่คิดว่าได้สูญสิ้นทุกสิ่งไปจากชีวิตแล้ว ความผิดพลาดในอดีตได้เป็นบทเรียนสอนให้ได้เธอได้รู้ว่า

ความรัก คือ การที่เราคอยดูแลความรู้สึกของกันและกัน
ความรัก คือ การที่เราสละตัวตนของกันและกัน
ความรัก คือ การสื่อสารและผสานรอยร้าวของกันและกัน
ความรัก คือ ความหอมหวานที่ไม่จางหาย ถ้าเราได้สัมผัสซึ่งกันและกัน
และความรัก คือ ความงดงามของชีวิต ถ้าเราเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่ชั่วนิจนิรันดร์

ดังนั้น เราจึงโชคดีที่เรายังมีกันและกัน

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย คุุณ Khwanjai W.

Thank you photo by pexels, unsplash