อย่าเชื่อว่า..การห่างกันจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอไป

คุณจำได้ไหมในวันที่คุณพูดกับแฟนคุณว่า เราห่างกันสักพักเถอะ ตอนนั้นคุณรู้สึกอย่างไร คุณรู้สึกรักเขาสุดหัวใจ หรือรู้สึกไม่อยากจะเห็นหน้าเขามากกว่ากัน? ตอบยากนะ หลายคนคงรู้สึกว่ามันเท่าๆ กัน ไม่รู้ว่าคิดยังไงกันแน่

ฉันจะบอกให้ก็ได้ คุณน่ะต้องไม่อยากเห็นหน้าเขามากกว่าอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นไม่ตัดสินใจแยกกันไปหรอก ถ้ารู้สึกรักเขาสุดหัวใจเหมือนครั้งก่อนๆ ที่เคยบาดหมางหรือไม่เข้าใจกัน คุณจะใจแข็งกว่านั้น และคุณจะเลือกอยู่ ไม่ใช่เรื่องไป

การที่คนเราตัดสินใจห่างกันไป นั่นหมายถึงเริ่มรู้สึกว่าความรักมีปัญหาแล้วใช่ไหม? แต่ยังไม่อยากเลิกกัน แบบว่าทะเลาะเบาะแว้ง โต้เถียงกันมาตลอด จนไม่มีเวลาให้คิดไง ตราบใดที่ยังเห็นหน้ากันอยู่ เพราะเมื่อไหร่ที่เห็นหน้ากันก็ไม่มีทางรู้คำตอบหรอกว่า ยังอยากคบกันต่อหรือไม่รักกันแล้ว มันมีทางเดียวคือต้องไปคิดเงียบ ๆ คนเดียว ลองไปใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีกันและกัน ไม่คุยกัน ไม่โทรหากัน ถึงจะได้คำตอบที่แน่ใจ

หรือถ้าในกรณีที่จะเกิดผลดี ต่างคนก็ต่างทบทวนถึงการกระทำที่ไม่ดีของตัวเอง และความดีของแฟนเรา คือคิดแต่ในทางที่ดีขึ้น การที่อยู่ห่างกันแล้วทำให้คิดถึงกัน เห็นค่าของกันและกันมากขึ้น และกลับมาอีกครั้งก็ยังเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นอีก ก็มีหลายคนคิดอย่างนั้น และทำได้อย่างนั้น ก็ถือว่าเขาตัดสินใจถูก

แต่ขณะเดียวกัน การห่างกันก็มีความน่ากลัวแฝงอยู่ เพราะเมื่อไหร่ที่ตัดสินใจห่างกัน คือจุดเริ่มต้นของการไม่เห็นหน้ากัน คุณเริ่มอยากพักผ่อนสายตา พักผ่อนหัวใจ ให้มันเย็นสบาย สงบขึ้น ในที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีเขาอยู่ เพราะฉะนั้น แน่นอนว่าในตอนแรกๆ ที่ชีวิตคุณไม่มีเขา คุณจะมีความสุขมากกว่าเดิมอยู่แล้ว และพอคุณรู้จักความสุข คุณก็เริ่มรู้จักความทุกข์

คุณจะเริ่มคิดแล้วว่าที่ผ่านมา ชีวิตคุณเจอแต่สิ่งที่ไม่ดี ความรักก็ไม่ดี แฟนก็ไม่ดี ทำให้เครียดและมีความทุกข์ตลอด นี่ถ้าคุณกลับไป ก็แน่นอนล่ะ ต้องเป็นเหมือนเดิมอีกแน่ ถ้ากลับไปคุณจะโง่หรือเปล่า หนีพ้นออกมาแล้ว แต่ยังย้อนกลับไปเจอปัญหาเดิมอีก และหวังไม่ได้เลยว่าแฟนคุณจะดีขึ้นหรือเปล่า ถ้าแย่ลงไปอีกล่ะ จะเป็นยังไง อย่างนั้นสู้ทำใจให้หมดรักเขาไปเรื่อยๆ แล้วรอเจอผู้ชายให้ที่ดีกว่า เข้าใจกันมากกว่า และทำให้โลกสวยงามกว่าที่เคยเป็นไม่ดีกว่าเหรอ

สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่คุณคิด และยิ่งคิดมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งพาตัวเองออกไปไกลขึ้น เหมือนกับว่าความทรงจำที่ไม่ดี มันจะทำให้คุณลืมส่วนดีของความรักไปหมด และยิ่งถ้าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเข้มแข็งด้วยนะ คุณจะห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึงเขาอยู่ตลอดได้อย่างสบายๆ คุณจะรู้สึกว่าอยู่คนเดียวได้ มองหาจุดดีของการไม่มีเขาในชีวิต จนลืมเขาไปในที่สุด ในขณะที่ผู้หญิงที่อ่อนไหว ก็จะคอยคิดถึงข้อดีของการคบกัน คิดถึงความดีของคนอีกคน เป็นห่วง มีเยื่อใยอยู่ตลอด ทำให้เลือกที่จะกลับไปหาคนที่ตัวเองรัก

ผู้หญิงบางคนใช้เวลาที่ห่างกันเพื่อลืมความเจ็บปวด แต่บางคนกลับใช้ความรู้สึกเจ็บ เป็นกำแพงกั้นไม่ให้ตัวเองเดินย้อนกลับไปหาความรักอีก ความจริงก็ไม่มีใครทำถูกหรือทำผิด มันเป็นทางออกที่สุดแล้วแต่ใครจะเลือกมากกว่า

จะขอเตือนไว้อย่างหนึ่งว่า…ตอนที่คุณตัดสินใจว่าจะจบ คุณไม่สนหรอกว่าสิ่งที่กำลังจะจบคือ “ความรัก” แต่เมื่อมันจบลงไปแล้ว และเมื่อคุณขาดมันไป คุณถึงจะเริ่มรู้สึกว่าความรักมีคุณค่ากับชีวิตคุณยังไง และการจบแบบนั้นมันง่ายเกินไปจริงๆ

อย่าเชื่อว่า..การห่างกันจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอไป
อย่าเชื่อตัวเองว่า..การจบคือสิ่งที่คุณตั้งใจเลือกตั้งแต่แรก
อย่าตัดสินใจทำแบบนั้น…ถ้ายังไม่ได้กลับไปลองดูอีกสักครั้งว่า “ความรัก” จะดีขึ้นหรือเลวลง

ถ้าคุณจะจบ จงบอกตัวเองว่าลองอีกสักครั้ง แค่ครั้งเดียว ถ้าคุณยังเชื่อว่าคุณรักกัน ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย ใยไหม

Thank you photo by pexels, unsplash