ทำตัวให้มีค่า ปล่อยวางซะ

ถ้ารู้สึกเป็นทุกข์กับความรัก เพียงเพราะคนที่เรารัก…ไม่รักตอบ ทุ่มเทก็แล้ว ดีกับเขามากๆก็แล้ว ทุกอย่างที่ทำเพื่อคนที่เรารักก็ทำมาแล้ว สุดท้ายเขาก็ยังไม่รักเรา เหมือนที่เรารักเขาเสียที..สิ่งที่เกิดขึ้นในใจจึงมีทั้งท้อ และดื้อรั้น …ท้อ เพราะผิดหวัง…รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง…เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน

บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น…ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือก็เปล่า เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือก็ไม่… เมื่อขึ้นชื่อว่า “ไม่ได้รัก” ต่อให้ดีแค่ไหน หล่อแค่ไหน หรือสวยแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางปันใจมารักเราหรอก

“เมื่อประตูบานแห่งความสุขปิดลง ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น หากเรามัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน เราจะมองไม่เห็น ประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ”

สำหรับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่ได้รัก อย่าคิดว่าความสุขในชีวิตได้หมดลงแล้ว เราจะรักใครชอบใครอีกไม่ได้แล้วในชาตินี้ เราเพียงแค่ตั้งใจเอามือปิดตาทั้งสองข้างให้มองไม่เห็นอะไรก็เท่านั้น!

ลองเอามือออก…แล้วค่อย ๆ ลืมตา….เราจะพบประตูแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวอีกตั้งหลายบาน ลองตัดสินใจเดินไปที่ประตูบานอื่นดูสิ! อย่ายึดติดอยู่กับประตูที่ไม่ได้เปิดต้อนรับเราอีกต่อไปเลย

“คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์…ที่ออกตามหากันและกัน เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อกันติด ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์”

หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีใจที่ตรงกัน มีสายใยบางๆที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน ออกไปตามหาตัวจิ๊กซอว์ที่เหมาะสม และคู่ควรกับเราดีกว่า อย่ามัวแต่ยึดติดกับรักที่ต่อไม่ติดให้เสียโอกาสตัวเองเลย

ชีวิตกล้าทำอย่างอื่นได้…ก็น่าจะกล้าหาญบอกลาจิ๊กซอว์ตัวปลอมตัวนั้นได้ เรื่องอย่างนี้ มันอยูที่ “ใจ” เท่านั้น อย่าเสียใจ หากต้อง “ตัดใจ” แต่จงดีใจที่ได้มีโอกาสได้ค้นหาเพื่อที่จะได้พบเจอ “หัวใจ”…หัวใจดวงที่เราออกตามหามาตลอดทั้งชีวิต

ทำตัวให้มีค่า ปล่อยวางซะ 

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก postsmiles 

Thank you photo by pexels,unsplash