อภัย คือ ความไม่มีภัย ความปลอดภัย ความไม่มีโทษ
การให้อภัย คือ ให้ความไม่มีภัย ให้ความปลอดภัย ยกโทษให้
การให้อภัย นี้เป็นการ อโหสิกรรม คือ เราจะไม่เป็นผู้จองเวรกับเขาอีกต่อไป ส่วนกรรมที่เขาทำนั้น กรรมจะเป็นผู้ลงโทษเขาเอง
การให้อภัย เป็นการบำเพ็ญบารมี คือ อภัยทาน อันเป็นทานบารมีที่สูงส่ง
การให้อภัยจึงเป็นการฝึกจิต อบรมจิต ให้สว่าง ให้เบา ให้แจ่มใส ยุติความเศร้าหมอง ขุ่นมัว ชำระล้างสิ่งที่ไม่ดีออกจากใจ ดังนั้นการให้อภัย จึงเป็นสิ่งที่ส่งผลดี ต่อตนเองหาใช่ผู้อื่น มหาตมะคานที กล่าวไว้ว่า
“ผู้ที่อ่อนแอไม่สามารถให้อภัยใครได้ เพราะการให้อภัยได้นั้นนับเป็นความเข้มแข็งแท้จริง”
นอกจากความเข้มแข็งแล้ว การให้อภัยต้องมีความเมตตา เป็นผู้มีปัญญา เห็นโทษของการผูกใจเจ็บ ความโกรธ พยาบาท การจองเวร การให้อภัยไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการยอมเพื่อชนะ ชนะใจตนเอง ผู้ที่ไม่รู้จักการให้อภัย คือ ผู้ที่แพ้ตลอดกาล จะเป็นผู้ที่แบกทุกข์ไว้ตลอดเวลา หาความสุขไม่ได้ กล่าวได้ว่า
“แค้นก่อทุกข์ อภัยก่อสุข”
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร การให้อภัยเป็นเครื่องมือระงับการจองเวร เป็นการปลดปล่อยตนเองให้เป็นอิสระ จากความทุกข์ ของความโกรธแค้น ที่สำคัญการให้อภัยต้องมีความตั้งใจ ไม่ใช่แสแสร้งแกล้งทำ ต้องหมั่นฝึกให้มาก ๆ ทำเป็นประจำทุกวัน เป็นเรื่องที่ทำยาก แต่หากใครทำได้ก็จะพบความสุข การให้อภัยนี้เป็นกิจที่มนุษย์ทุกผู้พึงกระทำ ทำตลอดชีวิต การจะฝึกอภัย ที่สำคัญต้องรู้คุณประโยชน์ของการให้อภัย และ รู้โทษของความโกรธ อาฆาตแค้น
ประโยชน์ของการให้อภัย
1. ทำให้เราเป็นอิสระจากความทุกข์ ของความโกรธ ความแค้น
2. ทำให้จิตใจของเราสูงขึ้นเบาขึ้น ไม่หนักหน่วงด้วยทุกข์
3. ทำให้จิตใจของเราสงบ ไม่คิดฟุ้งซ่าน สว่างไม่มืดบอด
4. ทำให้จิตใจสงบเย็น ไม่เร่าร้อน ด้วยพิษความโกรธ อาฆาตแค้น
5. ทำให้ไม่เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ผูกเวร ผูกกรรม สามารถตัดเวรตัดกรรมได้
โทษของความโกรธ อาฆาตแค้น
1. ทำให้เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นเครียด ฟุ้งซ่าน
2. ทำให้ชีวิตไม่มีความสุข เป็นคนเก็บกด ทุกข์ใจ เดือดร้อนไม่สิ้นสุด
3. ทำให้เป็นคนมองผู้อื่นในแง่ร้าย มองโลกในแง่ร้ายประจำ
4. ทำให้ปิดกั้นตนเอง และผู้อื่นในการแก้ไขข้อบกพร่อง
Thank you photo by Unsplash
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก ยส พฤกษเวช
