ไม่มีใครอยากมาถึงจุดนี้

ถ้าหากบังเอิญมีความจำเป็นที่ทำให้คุณต้องเลิกกัน
โดยที่ยังคงมีความรู้สึกที่ดีดีต่อกัน
วันเวลาที่ถูกใช้ไปแบบมีเงาตามตัวตลอด

แล้ววันนึงคุณต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังคนเดียว
ในวิถีชีวิตปกติที่เคยผ่านมาทำทุกอย่างที่เคยทำร่วมกัน
ไปไหนมาไหนในสถานที่เดิมๆ…ใช้ของใช้ที่ต่างฝ่ายต่างซื้อให้กัน

หากจะแย่กว่านั้นถ้าไปมาคนเดียว
แล้วเพื่อนฝูงบางคนไม่รู้คอยถามจี้อยู่เรื่อยไป
กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางเวลาแต่ละวินาทีคงผ่านไปได้อย่างยากมาก

แต่ความจริงมีอยู่ว่าทุกคนสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ทุกคนสามารถผ่านวันเวลานั้นไปได้ ถ้าเราไม่คร่ำครวญจนเกินไป
ความเจ็บปวดมักจะเกิดจากการที่จิตใจไม่ยอมรับสภาพที่ เป็นอยู่
ไม่พอใจในสิ่งที่ขาดหายไปเราไม่จำเป็นต้องพอใจกับสภาพที่เป็นอยู่

เพียงแต่ต้องยอมรับให้ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นยอมให้เวลาผ่านไปอย่างเจ็บปวด
แต่เชื่อเถอะวันนึงแผลก็ต้องหาย…ไม่มีใครเป็นแผลเรื้อรังไปจนตาย
มีบาดแผลก็ต้องมีความเจ็บปวด…มีบาดแผลก็ต้องใช้เวลารักษา

เห็นด้วยนะว่าแผลเป็นเกิดขึ้นได้ยิ่งแผลลึกโอกาสเป็นแผลเป็นยิ่งมาก
แต่ไม่มีใครเจ็บปวดเพราะแผลเป็น
มันแค่ทำให้สภาพปกติไม่น่าดูเพิ่มขึ้นนิดหน่อย

สำหรับบางคนที่มีปัญหาต่อกันอยู่
และกำลังกลัวว่าจะต้องผ่านช่วงเวลาอย่างนี้
จนทำให้ไม่กล้าที่จะยอมรับความเปลี่ยนแปลง
และปล่อยให้อะไรๆมันเลวร้ายไปกว่าเดิม

เชื่อเถอะมันจะยิ่งทำให้แผลลึกลงไปกว่าเดิม และโอกาสหายก็จะช้าขึ้นอีก
เราต้องกล้าที่จะทนฝ่าหมอกควันออกไป…ไม่อย่างนั้นยังไงเสีย ก็ไม่รอดอยู่ดี
แต่ถ้าคุณผ่านมันออกไปได้…ลมหายใจของคุณจะกลับมามีค่าอีกครั้งหนึ่ง

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก จันทร์เจ้าขา

Thank you photo by pexels, unsplash