ทำไมคนที่เรารัก เขาไม่รักเราตอบ

หลากหลายครั้งเรามักจะตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า ทำไมคนที่เรารักถึงทิ้งเราไปนั่นเเทบจะเป็นปัญหาที่ต่อให้เราจะใช้สมการต่างๆมาแก้ ก็ไม่สามารถหาผลลัพธ์ที่เเท้จริงของมันออกมาได้

ผมก็เป็นชายคนนึงที่ไม่ว่าจะหน้าตาหรือฐานะก็สุดเเสนธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่น ซึ่งเเน่นอนว่าไม่เคยจีบใครติดเลยสักคน เเต่ผมก็ไม่ใช่ looser หรอกนะที่จะยอมเเพ้ง่ายๆ

“ผมจริงใจเเละพร้อมจะมอบความรักให้กับใครสักคนเหมือนกัน”

รักเเรกของผมนั้น ผมเจอเธอครั้งเเรกในคลาสที่เราบังเอิญเรียนด้วยกัน เเค่เห็นเธอยิ้มครั้งเเรก….ผมก็เผลอยิ้มตามไปกับเธออย่างน่าประหลาด “ผู้หญิงคนนี้สดใสจัง” นั่นเป็นคำพูดที่ผุดขึ้นมาในหัวของผมขณะที่ผมมองเธออย่างไม่ละสายตา  ” ผมตกหลุมรักเธอเข้าเเล้วสินะ “

หลังจากเลิกเรียน ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดในชีวิตตรงดิ่งเดินเข้าไปหาเธอ เเละพูดกับเธอว่า ” ผมชอบเธอ ” เธอทำหน้าตกใจเเละรีบเดินหนีผมอย่างรวดเร็ว นี่ไงครับเหตุผลที่ไม่เคยจีบใครติด นอกจากหน้าตาธรรมดาเเล้วยังจีบสาวไม่เป็นอีก

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป…..เราโคจรมาพบกันอีกในคลาสเรียน ทีนี้ผมปริ้นชีทเรียนมาให้เธอเเละ หวังว่าสิ่งนี้จะสร้างความสัมพันธ์ให้มันดีขึ้น เเต่ก็นั่นแหละครับทุกความรักมักมี…กขค …ด้วยความที่เธอเป็นคนน่ารักเเละสดใสไม่แปลกที่ผู้ชายคนอื่นๆจะสนใจในตัวเธอ เเต่จะให้ผมยอมเเพ้หรอ…ไม่มีทางซะหรอก เหมือนมีเพลง เล่นของสูง ของบิ๊กแอสดังขึ้นมาอยู่ในหัว ผมแหวกวงล้อมของกลุ่มชายหนุ่มตรงดิ่งเข้าไปหาเธอเเละให้ชีทเรียนกับเธอตาม เเละรีบเดินออกมาอย่างไว เเต่ผลลัพธ์ของการกระทำนั้นกลับได้ผลลัพธ์อย่างไม่น่าเชื่อ “ขอบคุณมากนะ” นั่นเป็นสิ่งที่เธอเดินมาพูดกับผมหลังจากเลิกเรียน เขินสิครับจังหวะนี้

หลังจากนั้นเราก็เริ่มนัดเจอกันบ่อยขึ้น ผมทำทุกอย่างเหมือนกับคู่รักทั่วไปที่เขาทำกัน โทรหาเธอทุกคืน บอกคิดถึงเธอบ่อยมากจนนับไม่ถ้วน ผมชวนเธอไปสวนสนุกเพราะอยากเห็นเธอยิ้มเเละหัวเราะ ทำไงได้ละก็เราหลงรักในรอยยิ้มนั้นนิ เราเเบ่งปันความทุกข์ความสุขของเเต่ละวันให้กันโดยไม่เคยทวงถามสถานะกันเลย ทุกอย่างเป็นไปอย่างเป็นสีชมพูไปซะหมด…..เหมือนฝันที่เป็นจริงเลยล่ะตอนนั้น

เเต่ยังไงความฝันก็คือความฝัน วันหนึ่งระหว่างที่เรากำลังกินข้าวกัน จู่ๆเธอก็พูดขึ้นมาว่า “เค้ามีแฟนเเล้วนะ ดีใจมั้ย” ผมเงียบไปสักพักเเล้วนึกในใจว่าจะให้ดีใจยังไงวะ ภาพครอบครัว พ่อเเม่ลูกหัวเราะมีความสุขด้วยกันเหมือนในโฆษณาประกันชีวิต ละลายหายไปกับตา ผมได้เเต่เเสยะยิ้มให้กับเธอพร้อมกับอวยพรขอให้เธอโชคดี ส่วนตัวผมนั้นขอกลับไปเลียแผลใจก่อน

ผมกลับมาที่ห้องพักเเละนั่งถามตัวเองกับหน้าจอโน๊ตบุคว่า ผมยังดีไม่พออีกหรอ ทำไมเธอถึงทำอย่างนี้กับผมเเต่หน้าจอก็ไม่สามารถให้คำตอบอะไรกับผมได้ ก็เป็นเหมือนกับทุกคนนั่นแหละครับ เปิดเพลงอกหักร้องไห้ฟูมฟายเเละคำถามนั้นก็ยังอยู่ในใจผมเสมอมา

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วตอนนี้เราทั้งคู่เรียนจบกันเเล้ว เเละเเยกย้ายกันไปทำงานที่ตนใฝ่ฝัน ตั้งเเต่วันที่เธอพูดกับผมวันนั้นเราก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลยเเละผมก็ไม่กล้าที่จะจีบใครอีกเลยนับตั้งเเต่นั้น มันเหมือนเป็นผมไปเลยเนอะ 5555 จนถึงวันรับปริญญา ผมเจอเธอโดยบังเอิญ เรายิ้มให้กันเหมือนทุกครั้งที่เจอแต่คราวนี้เรากับไม่ได้คุยอะไรกัน เเต่ผมรู้ตัวของผมดีว่า ผมยังชอบเเละรักเธออยู่ตั้งเเต่วันเเรกที่รู้จักกันจนถึงวันที่เราไม่มีคำพูดอะไรต่อกันเเล้วทุกอย่างยังชัดเจนเเละเป็นจริงมาตั้งเเต่ต้น

จู่ๆไลน์ของผมก็เด้งเเจ้งเตือนขึ้นมาซึ่งผมก็พอเดาได้ว่าคนที่ทักมานั้นเป็นใคร “เค้าเลิกกับพี่เขาเเล้วนะ” นั้นเป็นข้อความที่เธอพิมพ์ส่งมาให้ผม ซึ่งผมไม่ได้ตอบอะไรเธอ ในใจของผมตอนนั้นรู้สึกทั้งดีใจเเละเสียใจไปพร้อมๆกัน ด้วยความที่เราโตขึ้นเเละหน้าที่ที่ต้องเเบกรับกัน ผมเเละเธอไม่มีเวลามาเจอกันเหมือนตอนสมัยเรียนอีกเเล้ว เเต่ความรู้สึกของผมมันบอกกับผมชัดเจนมาก…ว่า
ผมอยากคุยกับเธออีกครั้ง

ผมรีบหาเบอร์โทรของเธอที่เคยเมมเบอร์ไว้ ผมรวบรวมความกล้าเหมือนตอนที่ผมเคยบอกชอบเธอตอนสมัยเรียน เเละโทรไปหาเธอ

ผม: ฮัลโหล จำกันได้รึป่าว

เธอ: จำได้สิ เป็นไงบ้าง

ผม: สบายดี แกล่ะ

เธอ: ก็เรื่อยๆนะ นานมากเลยนะที่เราไม่ได้คุยกัน

ผม: อืม น่าคิดถึงเหมือนกันนะ

จู่ๆเธอก็ปล่อยโฮออกมา..

เธอ: เค้าขอโทษนะ เค้าอยากพูดคำนี้กับแกมาตลอดเเต่เค้าไม่กล้าจริงๆ

เมื่อผมได้ยินคำขอโทษที่มาพร้อมกับน้ำตานั้น ความโกรธความเสียใจของผมก็เปลี่ยนไปเป็นความเห็นใจในทันที ผมให้อภัยเธอเเละปลอบเธออยู่พักใหญ่ๆ ไม่ว่าเราจะตั้งกฎให้กับความรักมากมายเเค่ไหน ..สุดท้ายเราก็มักจะมีข้อยกเว้นให้กับคนที่เราชอบเสมอ

หลังจากคืนนั้นเราตกลงว่าจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ซึ่งผมอยากรักษาความสัมพันธ์นี้ของเราเอาไว้เเละเธอก็มีความคิดเหมือนกับผม เรื่องนี้อาจจะจบสวยถ้าท้ายที่สุดแล้วผมกับเธอได้คบกันเเต่ในความเป็นจริงเเล้วมันไม่เป็นเเบบนั้นหรอก ผมไม่สามารถรักเธอในเเบบที่มากกว่าเพื่อนได้อีกเเล้ว

สุดท้ายคำถามที่ผมสงสัยว่าผมต้องดีเเค่ไหนถึงเขาจะรักผม คำตอบอาจจะไม่ได้วัดจากปริมาณความดีที่ผมทำ เเต่อาจจะเป็นความดีที่เธอเห็นว่านั่นคือสิ่งที่ดีสำหรับตัวเธอเเค่นั้นเอง

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย daniels

Thank you photo by pexels, unsplash