ศั ต รู ของความรักไม่ใช่ ค ว า ม เ ก ลี ย ด

แต่คือการจากลา…น่ากลัวตรงที่เราไม่รู้
ว่ามันจะเกิดขึ้นกับเราเมื่อไหร่ อาจเป็นวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ หรือว่าวันไหนๆ
ไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้…

“การพบเจอกันเป็นสิ่งชั่วคราว
การพรากจากกันเป็นสิ่งนิรันดร์…”

แปลกที่ขอบฟ้าและน้ำทะเล
ยังไม่สามารถกั้นโชคชะตาการพบกันของคนสองคนได้
ทำไมเมื่อเจอกันอยู่ด้วยกันแล้ว
กลับทำให้เรื่องมันแย่และเกิดการพลัดพรากขึ้นมาเองล่ะ

ในเมื่ออุตส่าห์หาความรักตรงหน้าเจอ
จากคนเป็นล้าน..จากขอบฟ้าและเวลาที่ขวางกั้น
ทำไมไม่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดให้กัน

เพราะไม่มีใครรู้ว่าอีกนานแค่ไหน
ที่ความรักตรงนี้จะยังอยู่กับเรา
อาจมีใครถูกชะตาพัดพาจากไปก่อน
ก็ไม่มีใครหยั่งรู้

การจากลาเมื่อมาถึง
น้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้ร่ำลา
รู้อย่างนี้แล้วทำไมยังปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ค่าอยู่อีกล่ะ?

เมื่อรู้ตัวแล้วว่าไม่ได้ เ ก ลี ย ด จงอย่ารอให้ “เวลา”
มาพรากใครคนใดคนนึงไปก่อน
อย่ารอให้ทุกอย่างสายเกินไป…

ถึงตอนนั้นอาจเสียใจที่ไม่ได้ทำดีให้กันมากพอ
ก่อนวันที่สายเกินไป

แล้วเธอ…ทำดีกับคนข้างๆมากพอหรือยัง?

” เพราะชีวิตคือช่วงเวลาสั้นๆ…ของลมหายใจที่เข้าออกเพียงเท่านั้น… “

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย หายไวๆนะ, Bbanana_Cake, Eumelia

Thank you photo by pexels, unsplash