พอเราเหนื่อยและท้อไม่อยากจะตามความรัก ก็มักจะมาอยู่ใกล้

เจ้าความรักนี่กลับมาหยุดอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง 
เราอาจจะเปรียบความรักได้กับเงาของมนุษย์
ที่ไม่อาจแยกออกจากกันได้

ตราบที่เรายังมีชีวิตคงยากที่จะหลีกเหลี่ยงที่จะมีรัก
หลายคนคงพยายามที่จะให้คำจำกัดความกับความรัก
แต่แท้จริงแล้วคงยากที่จะจำกัดขอบเขตของความรัก
เพราะเราคงไม่สามารถใช้ข้อกำหนดอะไรมาเป็นตัวกีดกั้นความรัก

ไม่ว่าจะเป็น เชื้อชาติ ศาสนา อายุ หรือ แม้แต่เพศก็ตาม
ถ้ามีคำถามว่าเมื่อไหร่ความรักจะเกิดขึ้นกับเราคงยากที่จะตอบ
แต่เราจะทราบด้วยสัญชาติญานเอง

ว่าเมื่อไหร่ความรักกำลังเข้ามาเยี่ยมเยือนเรา
ในชีวิตคนเรานั้นคงไม่บ่อยครั้งนักที่เราจะได้สัมผัสความรู้สึก
ว่าได้รักใครหรือกำลังถูกรักโดยใครบางคน

อย่างไรก็ตามคนทั่วไปต่างมุ่งหวังที่จะอยู่ในอารมณ์
ที่จะรักใครมากกว่าที่จะถูกรักโดยใคร
ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะว่ามนุษย์เราเคยชินกับการเลือก มากกว่าที่จะถูกเลือก

แต่ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ใดก็ตามกล่าวได้ว่าเป็นความรู้สึกที่ดีทั้งสิ้น
มีมนุษย์หลายคนที่เกิดมาโดยไม่รู้จักหรือสัมผัสกับความรัก
หรือบางคนไม่แม้แต่ที่จะรักใคร อารมณ์ความรักเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมาก
ไม่สามารถสอนกันได้ แต่สามารถสื่อสารกันได้ด้วยความรู้สึกล้วนๆ

ดังนั้นเมื่อใดความรักได้ผ่านเข้ามาเยี่ยมเยียมและได้จากเราไป
จงอย่าเสียใจ เพราะนั่นทำมันให้ท่านได้สัมผัสความวิเศษสุด
ในความเป็นมนุษย์อย่าสมบูรณ์แล้ว

อย่างไรก็ตามอย่ากลัวที่จะรักอีก
และอย่าพยายามสร้างขอบเขตและข้อจำกัดในรัก
เพราะมิฉะนั้นเราอาจจะไม่พบและไม่เจอะเจอมันอีกเลย