ไม่ตัดใจ ไงก็เจ็บไม่จบ ปล่อยไป รั้งไว้ ทางไหนยังไงก็เจ็บ

คนเราต้องเจ็บสักกี่ครั้งถึงจะพอวะ?

มันก็เเล้วแต่ว่า คำที่ว่า “พอ” น่ะ คือพอที่จะไม่กลับไปเจ็บอีก หรือว่า พอแล้ว ละก็กลับไป เจ็บตลอดไป… บางคนเจ็บจนรู้และยอมรับ จนตัดใจแล้วหายเจ็บ แต่บางคนเจ็บ รู้แล้วก็ยอมรับเหมือนกัน
แต่ไม่ยอมตัดใจ จนต้องเจ็บซ้ำไปอย่างนั้นเรื่อยๆ ไม่มีวันสิ้นสุด

ก็ถามตัวเองดู ที่ว่า “พอ” น่ะ มันพอแบบไหน พอ แบบตัดใจได้ หรือ พอ แบบยอมแพ้ แต่ว่าไม่ยอมตัดใจ

รั้งเอาไว้ก็ใช่ว่าจะทำได้
และไม่ง่ายจะหักใจปล่อยวางเฉย
ยื้อก็ทุกข์ปล่อยก็ทุกข์ไม่ต่างกันเลย
ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไร

บางทีเราก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ว่ายังไงมันก็พบว่า ต้องเจ็บทุกทาง แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น มันก็จะมีทางหนึ่งแหละที่เจ็บน้อยกว่าและหายไวกว่า ซึ่งถ้าให้เลือกระหว่าง รั้ง แบกรับ อดทน ยื้อยุด
กับการหยุดปล่อยวางทิ้งไป ยังไงก็คิดว่าการปล่อยไปมันยังเป็นทางเลือกที่ดีกว่าอยู่ดี เพราะกับอะไรที่ยังไงเราก็รั้งมันไว้ไม่ได้ มันก็เปลืองแรงเปล่าๆ ที่จะไปเหนี่ยวรั้งมันเอาไว้ …สู้เราตัดใจ ปล่อยทิ้งมันไป แม้จะเสียใจ แต่เราก็ไม่ต้องเหนื่อยใจกับการพยายามทำอะไร แต่สุดท้ายก็…ไร้ประโยชน์

ขอบคุณเรื่องราวดีๆโดย Bewbundanjai

Thank you photo by pexels, unsplash