ปล่อยวางให้เป็น แล้วจะเห็นความสุขมากขึ้น

บางความทรงจำ
สิ่งที่เราควรทำกับมันมากที่สุด
คือหยุดจำ หยุดคิดถึง
แล้วปล่อยลืมมันไป

ในขณะที่บางความทรงจำ
ก็ควรเก็บเอาไว้และหยิบเอามาใช้
เป็นแรงผลักใจในยามจำเป็น

สิ่งที่ยากที่สุด อย่างหนึ่งของชีวิต
คือการลืมสิ่งที่ไม่อยากจำ

ซึ่งก็เพราะความทรงจำที่
ลืมไม่ได้สักทีนั้นแหละ
ที่ทำให้ไม่ว่าปีไหน
หรือจะปีใหม่อีกกี่ปี

เราก็ยังย่ำเวียนวน
อยู่กับที่ จมอยู่กับที่
ความเจ็บปวดเหมือนเดิม…

ความสุขอาจไม่ได้
หมายถึงการครอบครองทุกอย่าง
แต่หมายถึงการปล่อยทุกอย่าง
ที่อยากครอบครองไปได้มากที่สุดต่างหาก

บ่อยครั้งมากในชีวิตที่เราพบว่า เราเป็นทุกข์
ตลอดระยะเวลาที่ปรารถนาในบางสิ่ง
และมีความสุขจริงๆเพียงแค่ชั่วคราว

เมื่อได้มันมาไว้ครอบครอง แล้วก็วนกลับไปทุกข์อีก
เพราะอยากได้สิ่งอื่นๆ อีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เราดื่มด่ำกับความสุขได้เพียงชั่วครู่
แล้วก็กลับไปด่ำดิ่งอยู่กับความทุกข์ชั่วนิรันดร์

นั่นเลยทำให้น่าคิดว่า จริงๆ แล้วบางที
ความสุขมันก็คง ไม่ได้หมายถึงการได้ครอบครองเสมอไป

แต่หมายถึงการที่เรา
ปล่อยใจให้หลุดพ้น
จากพันธนาการของการ
อยากครอบครองได้ต่างหาก

ยิ่งอยากได้อยากมีน้อยเท่าไร
เราก็ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น
ได้มีความสุขมากเท่านั้น

ยิ่งมีความสุขกับสิ่งที่มี
ยอมรับสิ่งที่เป็นไป
เข้าใจสิ่งที่ไม่เป็นดั่งใจได้มากเท่าไร
เราก็มีความสุขได้มากเท่านั้น..

ข้อดีของการไม่ได้ครอบครอง คือ เราจะไม่มีวันสูญเสียสิ่งนั้นไป

ขอบคุณเรื่องราวดีๆโดย บิว บันดาลใจ

Thank you photo by pexels, unsplash