“ไม่เคยมีความแน่นอนในความรัก” คำพูดนี้ยังเป็นคำพูดอมตะเสมอ

ตราบใดที่โลกยังหมุนให้ชีวิตของคนเรา ไปพบเจอเรื่องราวต่างๆ มากมายอยู่ทุกวัน ความเปลี่ยนแปลงก็จะกลายเป็นเรื่องธรรมดา ที่ธรรมชาติมอบไว้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกได้พบเจอ โดยเฉพาะมนุษย์ที่เราเชื่อกันว่า เป็นสัตว์ที่ไวต่อความรู้สึกมากที่สุด ทุกนาทีที่โลกหมุนไปกระทบกับอะไรก็ตาม มนุษย์จึงง่ายที่จะรู้สึกและสัมผัสได้..เช่นนั้นแล้วมนุษย์จึงง่ายที่จะเปลี่ยนแปลงอย่างที่สุดเช่นกัน

ในความเป็นคนรักที่เคยรักใคร่กันมานาน วันคืนที่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันมานั้น ย่อมทำให้รู้จักกันอย่างลึกซึ้ง…รู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี หรือแม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่เป็นสิ่งเข้าใจยาก แต่ก็สามารถรับรู้และเข้าใจได้ด้วย Sense ของการเป็นคนใกล้ชิด…ทุกอย่างย่อมสื่อถึงกันได้ จึงเป็นเรื่องยากที่ใครสักคนจะปกปิดความรู้สึก หรือเก็บงำอะไรบางอย่างให้อยู่ในใจเพียงอย่างเดียว

เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเปลี่ยนไป อีกฝ่ายจึงสามารถรับรู้ได้…สัมผัสได้ก่อนใคร อาจไม่ต้องมีใครบอก…ไม่ต้องมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ทุกๆ คนจะสามารถรับรู้ได้ด้วยใจ…สัมผัสได้ด้วยความรู้สึก

บางครั้งคำตอบหรือข้อสรุปว่า “ความรักไม่เหมือนเดิมแล้ว” ก็ไม่ต้องรอคำยืนยันจากใคร เพราะ Sense ของความรัก จะช่วยเราหาคำตอบ

การรับรู้ว่า…มีใครบางคนได้เปลี่ยนแปลงไปไม่ใช่เรื่องยาก เพราะความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกล้วนๆ ที่สามารถรับรู้ได้ด้วยความรู้สึกจริงๆ เพียงแตเราต้องรู้จักสังเกตและอย่าละเลยกับความดปกติบางอย่างที่เราอาจจะคิดว่าเล็กน้อย…เพราะสิ่งที่เล็กน้อย อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาใหญ่ ที่เราไม่อาจรู้ก็ได้

ดวงตาที่มองกันและกันมีความว่างเปล่าและห่างเหิน มือที่จับกันอยู่เหมือนจะไม่อุ่นอีกต่อไป หากสังเกตดูดีๆ จะทำให้เรารู้สึกได้ทั้งนั้น คำพูดจาที่ไม่เหมือนเคย จับได้ว่าเป็นคำโกหกแทบจะทั้งนั้น…หลายครั้งที่ถูกละเลย…บ่อยครั้งที่ถูกลืม ความผิดเล็กน้อยกลายเป็นความผิดใหญ่โต ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจ ดูเหมือนจะผิดไปหมด รู้สึกเหมือนตัวเราเกะกะเป็นภาระในชีวิตเขา นั่นแหละที่เป็นความเปลี่ยนแปลงที่อาจจับต้องไม่ได้แต่ต้องรู้ด้วยใจ

เพราะคนบางคน…เมื่อถึงเวลาที่หัวใจตัวเองเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ก็ไม่เคยกล้าที่จะยอมรับ ยังกล้ายืนยันได้เต็มปากเต็มคำว่าเหมือนเดิม…เหมือนเดิมอย่างนั้น อย่างนี้ ทั้งที่การกระทำมันสวนทางกับคำพูด…นั่นอาจเพราะเขายังไม่พร้อมที่จะเลิกรากับเรา เพราะยังเห็นมีประโยชน์อยู่บ้างนิดหน่อย หรือกลัวว่าจะกลายเป็นคนผิด ที่เป็นฝ่ายทิ้งเราก่อน

หากเราจะต้องคอยถามว่า “ยังรักเราอยู่ไหม” จะไม่มีทางได้คำตอบที่แท้จริงหรอก สิ่งที่เราจะได้ จะมีเพียงคำโกหกที่พันธนาการเราเอาไว้ ไม่ให้เราตัดสินใจอะไรได้แค่นั้นเอง เพราะบางคำถามเราอาจจะถามได้ แต่ต้องตอบคำถามนั้นด้วยตัวเอง

การยอมรับ…เป็นเรื่องยากยิ่งกว่าการรับรู้ เพราะหลายครั้งที่เรารู้ แต่เราก็ไม่อาจจะยอมรับได้ เพราะความรักที่เรามีให้กับเขานั้นมากมาย เราจึงหาเหตุผลมากมายมาเข้าข้างเขา หรือปลอบใจตัวเอง หรือไม่ก็มาแก้ต่างให้เขาอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างจึงกลายเป็นความคาราคาซัง ยืดเยื้อ ไม่มีบทสรุปที่ชัดเจน…เราก็จะต้องใช้ชีวิตวนเวียนอยู่แค่ตรงนั้น หลอกตัวเองว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม

แต่อย่าลืมว่า…เขาหลอกเราว่ารักได้…เราหลอกคนอื่นว่าเขารักได้…แต่เราหลอกตัวเองว่าเขารักไม่ได้ จะมีประโยช์อะไรที่มีความสุขอยู่บนความฝัน ที่เราสร้างขึ้นมา เพราะรู้อยู่แล้วว่าเมื่อตื่นขึ้นมา ความฝันก็จะอันตรธานหายไป เหลือทิ้งไว้แค่ความจริง ที่ยังคงต้องเป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ ยอมรับและเชื่อเถอะว่า หลายๆ อย่างที่ดูเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นการกระทำ ดวงตา หรือรอยยิ้ม ล้วนเกิดมาจากสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไป นั่นคือ…หัวใจที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก bloggang

Thank you photo by pexels, unsplash