คนที่ใช่ในวันที่ผิด

แค่รัก ยังไม่เกินเลยถึงขั้นครอบครองทางกาย ถึงไม่ผิดแต่คงรู้สึกบาปนิดๆ ผิดหน่อยๆ อย่าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะอย่างน้อยก็ต้องรู้สึกไม่สบายใจ ที่ทำให้คู่ของเขาเจ็บช้ำ เสียใจ ทุกข์ร้อน ตัวเราเองก็เจ็บที่ไม่สามารถคบหาพูดคุยกันได้อย่างเปิดเผยในฐานะคนรัก

แต่ถ้ารักแล้วไม่อาจยับยั้งชั่งใจ มีความสัมพันธ์ที่เกินเลย อย่างนี้นำความทุกข์มาให้อย่างมหาศาล เพราะเราจะไร้ความสุขทันที หวาดระแวงกลัวคนอื่นมารู้ความลับ หลบๆ ซ่อนๆ กินน้ำใต้ศอกคนอื่น อีกทั้งยังเป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคนที่เรารักและคู่ครองของเขา

เราสบายใจหรือที่ต้องแบ่งปันสามีหรือภรรยากับคนอีกคนหนึ่ง

การรักคนมีเจ้าของแสดงว่าเราต้องเป็นที่สอง เป็นคนที่มาทีหลัง

ไม่มีสิทธิ์แสดงความเป็นเจ้าของให้คนในสังคมรับรู้ได้

เราจะทนได้นานแค่ไหน…

วันใดที่ความอดทนสิ้นสุดหรือวันที่ความลับไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไป

ความโกรธและแรงโทสะอาจนำไปสู่โศกนาฏกรรมที่มีแต่ความสูญเสียก็ได้

เรื่องใหญ่อย่างนี้อย่าดูเบา ทางที่ดีคือ ตัดใจเสียแต่ตอนนี้ ไม่ใจอ่อน ไม่ว่าเขาจะดีกับเรามากแค่ไหน เพราะอย่างไรเราก็ไม่มีสิทธิ์ครอบครอง แล้วให้ตระหนักในคุณค่าของตัวเราเอง เราสามารถพบคนที่ดีที่ใช่เป็นตัวจริงของเราได้ ถอยออกมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าไปทนทำร้ายตัวเองและเป็นสาเหตุที่ทำลายครอบครัวผู้อื่นเลย รักตัวเองบ้างเถิด

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ หนังสือของสำนักพิมพ์ ทันโลกทันธรรม พระมหาสมชาย ฐานวุฑโฒ

Thank you photo by pexels, unsplash 😀