เมื่อเขาเข้ามาอยู่ในใจ ทำอย่างไรถึงจะห้ามใจได้

เมื่อรู้สึกกับคนๆนั้นราวกับว่า เขาเข้ามาในชีวิตเราแล้ว เข้ามาอยู่ในใจแล้ว ความรู้สึกแบบนี้ อย่างไรก็ห้ามใจไม่ได้ หรือความรู้สึกอะไรที่ไม่ถูกไม่ควร ไม่เข้าที่ไม่เข้าทาง ไปรักคนมีเจ้าของ หรือว่าไปมีความรู้สึก กับคนที่ไม่ควรจะรู้สึกอะไรอย่างนี้ แล้วพยายามฝืนเก็บไว้

จริงๆ แล้วนี่ คือต้องยอมรับความจริงๆ ว่ามันเกิดขึ้น เวลาที่ราคะเกิดขึ้นในจิต ให้รู้ว่าราคะเกิด แล้วพอมีสติ เดี๋ยวราคะก็หายไป ก็ให้รู้ต่อว่า แล้วเดี๋ยวราคะกลับเข้ามาใหม่ ก็ให้รู้ใหม่ ยอมรับใหม่ ยอมรับเป็นครั้งๆ ไป

ราคะนั้น จะเกิดขึ้นกับใครก็ตาม ก็ยอมรับไปตามจริง อย่าไปอย่าไปมองแค่ว่า ราคะนั้นไม่ดี ราคะนั้นส กปรก ราคะนั้นไม่ถูกต้องตามขนบของสังคม หรือของมโนธรรมของเรา ให้มองตามจริงว่า ราคะจะเกิดกับบุคคลไหนก็ตาม ก็คือราคะ เกิดขึ้นในจิต แล้วพอราคะนั้น ถูกรู้ด้วยสติ เดี๋ยวก็หายไป พอหายไป เหลือแต่จิตที่ไม่มีราคะ

หากเรายังไม่ได้ทำผิดศีล เรายังไม่ได้ไปเกี่ยวพาราสี เรายังไม่ได้ไปพยายามแสดงออก ด้วยพฤติกรรมทางกาย ว่าฉันจะกอดเธอแล้ว ฉันจะหอมเธอแล้ว ไม่มีอะไรสักอย่างที่ผิดศีล ข้อสาม

ศึลข้อสามนี้จำไว้นะ ท่านไม่ให้พยายามแทะโลมด้วยวาจา เพื่อเกลี้ยกล่อมให้ใครมาเป็นของเรา ถ้าเขามีเจ้าของแล้ว หรือไม่ควรวางแผนที่จะไปบังคับ เขาจะเต็มใจ ไม่เต็มใจไม่รู้ ถ้าเจตนาอย่างนี้ เรียกว่าด่างพร้อยแล้ว ต่อให้ยังไม่สำเร็จ แล้วถ้าสำเร็จด้วยการที่มีอะไรกับเขาได้ นั่นแหละถึงจะผิดศีล

สิ่งที่น่ากังวล จึงเป็นเรื่องของพฤติกรรมทางกาย และวาจา ส่วนพฤติกรรมทางใจนะ อันดับแรกเลย อย่าไปพยายามปฏิเสธ ว่าฉันไม่รัก อย่าไปพยายามตัดใจว่า จงเลิกคิดเดี๋ยวนี้ จงเลิกรู้สึกเดี๋ยวนี้ อย่าไปพยายามทำแบบนั้น .. ทำไม่ได้ แล้วจะเก็บกด แล้วก็เกิดความขัดแย้งกับตัวเองแบบสูญเปล่า ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยนะ

สิ่งที่ควรทำก็คือ ยอมรับว่าเกิดความคิด เกิดความพิศวาสขึ้นมา นั่นไม่ได้บาป ตอนนั้นไม่ได้เกิดมลทินอะไรขึ้นมา กับเส้นทางกรรมของเราสักเท่าไหร่ แค่ไปพิศวาสคนที่ไม่ควรที่พิศวาสเท่านั้นเอง ทีนี้พอเรามีสติแบบนั้นได้ ก็ทำให้สติเจริญขึ้นต่อ ด้วยการพิจารณาว่า ราคะ เกิดขึ้นเมื่อไหร่ เราจะยอมรับ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับใคร ไม่ว่าจะผิดหรือถูก เราแค่รู้ เราแค่กรองไว้ แล้วมีสติ

เมื่อไหร่ที่ใจของเรา อยู่ในสภาพไม่สน ไม่แคร์ ว่าจะเกิดหรือไม่เกิด เมื่อนั้นแหละ ที่ใจพร้อมจะถอน แต่ถ้ายังอยู่ในภาวะคำถามแบบนี้ ‘ทำอย่างไร ถึงจะตัดใจได้’ อย่างนี้ไม่พร้อม อย่างนี้ สภาพจิตใจพร้อมจะยึด ถ้าไม่ยึดในแง่ของการหวงไว้จะเอาตัว ก็ในแง่ยึดไว้ในฐานของความรู้สึกว่า เราเป็นคนผิด เราเป็นคนไม่ดี เราเป็นคนที่คิดอะไรไม่เข้าท่าเข้าทาง นี่เป็นความยึดทั้งนั้นเลย

แต่เมื่อไหร่ที่ใจเฉยๆ ไม่แคร์ เกิดก็ช่าง ไม่เกิดก็ช่าง ตรงนั้นแหละ ที่ใจจะไม่ยึดไว้ แล้วพร้อมที่จะให้มัน เมื่อผ่านมา แล้วผ่านไป ไม่ต้องอาลัยอาวรณ์ แล้วก็ไม่ต้องรู้สึกผิดใดๆ ทั้งสิ้น

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย ดังตฤน

Thank you photo by pexels, unsplash