การใช้ชีวิตก็เหมือนกับการเดินทางที่ไม่มีจุดหมายนั่นแหละ

บางคนปักธงไว้ว่าต้องไปถึงตรงนั้นเวลานี้ เท่านี้
บางคนคิดวิธีที่จะเดินไปให้ถึงจุดที่ปักธงไว้ให้เร็วขึ้น

บางคนหวังพึ่งเพื่อนเดินทางข้างกายที่มาด้วยกันช่วยนำทาง
บางคนขี่หลังเพื่อนข้างกายเพื่อให้ไปถึงจุดหมายโดยที่ไม่อยากออกแรงให้เหนื่อย
บางคนเลือกที่จะเดินไปเรื่อยๆตามเส้นทาง โดยไม่มีธงให้ปักและไม่คิดจะปักด้วย

การเดินทางมีหลายแบบแตกต่างออกไปในแต่ละคน ระหว่างทางอาจหลงทางบ้าง พบเจอสิ่งดึงดูดใจจนทำให้เสียเวลาบ้างก็มีถมไป แต่ทว่าทุกคนล้วนมีความต้องการไปให้ถึงจุดหมายของตัวเอง ซึ่งไม่รู้มันหน้าตาเป็นยังไง ไม่รู้ว่าจับต้องได้ไหม ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามันคืออะไรกันแน่

เรากำลังออกเดินทางไปเพื่อสิ่งที่เราไม่เคยเห็นหรือจับต้องได้ แต่แค่มีเสียงกระซิบรอบกายมากมายจนเราทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องออกเดินทางเพราะ “ใครๆ เขาก็มีจุดหมายกันทั้งนั้น”

พอเริ่มออกเดินทาง เราเป็นมือใหม่หัดเดินทาง เราก็จะตามคนอื่นไปเรื่อยๆ คนที่เดินอยู่หน้าเรายังไงล่ะ ตามเขาไป ตามเขาไป เดี๋ยวคงเจอ.. ด้านซ้ายก็มีอีกคนเดินอยู่ เราลองไปเดินกับเขาดีกว่า ตามเขาไป ตามเขาไป เดี๋ยวคงเจอ.. อ้าวนั่น ด้านขวามีคนมาเดินใหม่ เราไปทำความรู้จักแล้วแนะนำเขาดีกว่า ตามเขาไป ตามเขาไป เดี๋ยวคงเจอ..

เราหลงทางไปเรื่อยๆกับสิ่งเร้ารอบตัว
ไม่แปลกเลยที่ตอนเด็กๆชอบเรียนเลข แต่โตมาแล้วชอบภาษามากกว่า
ไม่แปลกเลยที่เคยอยากเป็นตำรวจ แต่คิดว่างานเลขานุการมีความน่าสนใจกว่า

ไม่แปลกเลยที่เรียนเป็นแอร์โฮสเตสมา แต่เรียนจบกลับไปเป็นนักร้อง
ไม่แปลกเลยที่ชอบงานด้านศิลปะ แต่ต้องมาทำงานราชการเพราะมีความมั่นคงกว่า
ไม่แปลกที่ฟังเพลงสตริงทั่วไป แต่อยู่ๆกลับชอบเพลงแนวอินดี้เพราะเพื่อนพาฟัง

ไม่มีอะไรแปลกเลย..

สิ่งแวดล้อม ผู้คน แค่กำลังหล่อหลอมเราเท่านั้น อย่าคิดว่าเราไม่เป็นตัวเองเพราะเราเป็นตัวเองได้ก็เพราะคนรอบข้างนั่นแหละที่หล่อหลอมเราขึ้นมา อย่าคิดว่าการที่เราเปลี่ยนเส้นทางการเดินเป็นสิ่งที่ทำให้เราจะไปไม่ถึงจุดหมาย “เดี๋ยวก็คงถึง” คำนี้มันดูเนือยๆเหมือนจะไม่โอเค แต่จริงๆแล้วมันทำให้เรา “สนใจระหว่างทางมากกว่าจุดหมาย” คำที่ว่า “ระหว่างทางสำคัญกว่าปลายทาง” นี่ใช้ได้จริง

ระหว่างทางเราเจอ เราเก็บ เราเกี่ยว เราได้เจอสิ่งรอบตัวมากมาย ดึงเราหลงใหลไปกับสิ่งนั้นทีสิ่งนี้ที จนทำให้เรารู้ตัวเองว่าเราชอบและไม่ชอบอะไร เส้นทางหลายเส้นทาง มันก็ต้องสนุกว่าเส้นทางเดียวสิ
เดินให้คุ้มในเส้นทางที่ท้าทาย แต่ต้องไม่ใช่ทางที่ติดป้ายประกาศไว้ว่าเป็น ” ท า ง อั น ต ร า ย ” เราย่อมเห็นจากวิวไกลๆได้ว่าในเส้นทาง อั น ต ร า ย มั น อั น ต ร า ย แค่ไหน…คนที่เดินเข้าไปเป็นเช่นไร เราได้เห็นจากเส้นทางที่เราเดินเสมอ หลายคนเดอนเข้าไปแล้วตกเหวไปต่อหน้าต่อตาเรา ฉะนั้นเราจะต้องไม่เอาตัวเองเข้าไปเจอกับสิ่งอันตรายเด็ดขาด !

เดินคิด เดินเล่น เดินคุยกับเพื่อนร่วมทาง ในทางที่ไม่รกมาก ไม่ อั น ต ร า ย เดินสะดวกและพอใจที่จะเดินต่อไปดีกว่า

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย getwellsoonxoxo : Maey

Thank you photo by pexels, unsplash