สนิทกันแค่ไหน ก็ต้องรู้จักเกรงใจ และให้เกียรติ

สิ่งหนึ่งที่เข้าใจกันผิดๆ ก็คือ คนคุ้นเคยหรือคนกันเองต้องไม่เกรงใจกัน ซึ่ง “ผิด”

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผล แต่ยึดอารมณ์ตนเป็นใหญ่ ฉะนั้น จึงไม่แปลกหากจะ ‘คิดเพี้ยนๆ’ ว่า ‘คนใกล้ชิด’ แปลว่า ไม่ต้องเกรงใจกัน อยากได้อะไรก็ขอตรงๆ ไม่ชอบใจอะไรก็ด่าโต้งๆ ไม่ต้องระวังว่าตัวตนที่แท้จริงจะเปิดเผยออกมาแค่ไหน

อาศัยอารมณ์สนิทสนม เป็นเครื่องแสดงความต้องการแบบดิบๆ ไม่อยากเสียเวลากลั่นกรองอะไรมาก พูดง่ายๆว่า เป็นตัวของตัวเองร่วมกับใครได้ คนนั้นก็นับเป็นคนสนิท ไม่รู้สึกเป็นอื่น

ข้อเท็จจริงในโลกนี้ก็คือ เราแต่ละคนมีความ ‘เป็นอื่น’ จากกัน มีช่องว่าง ที่ไม่มีวันถมได้เต็ม ถ้าเผลอเพลินจนเกินไป ปลดปล่อยตัวตนออกมาไม่ยั้งจนเกินงาม ในที่สุดก็จะทนกันไม่ได้ ..ทุกคนเคยพูดแบบไม่คิด เพื่อจะต้องมารับผลที่ไม่คาดคิด แต่ก็ไม่แน่ว่าจะได้คิด…จากความคิดว่าไม่ต้องเกรงใจกันนั่นแหละ

พูดตรงไปตรงมา พูดขวานผ่าซาก กับพูดทุกคำที่คิด ‘ไม่เหมือนกัน’ เป็น ‘วจีกรรม’ ที่ให้ผลต่างกัน

พูดตรงไปตรงมา คือ พูดแบบไม่อำพราง ไม่หมกเม็ด ไม่อ้อมค้อม เพื่อตัดตรงเข้าจุด อาจกระทบกระเทือนบ้าง แต่ก็มุ่งประโยชน์ทุกฝ่าย ผลทันทีคือจิตวิญญาณที่ตั้งตรง ผลข้างหน้าคือการได้อยู่ท่ามกลางคำจริง ไม่ใช่คำลวง และตั้งสมาธิง่าย

พูดขวานผ่าซาก คือ พูดแบบไม่เกรงใจ ติเตียน ชี้โทษคนอื่น แต่มักจะอยากให้คนอื่นพูดอย่างเกรงใจ ชื่นชม และลืมๆข้อเสียของตนเอง ผลทันทีคืออัตตาที่น่าเมินหนี ผลข้างหน้าคือถูกจับผิด ถูกติเตียนให้เจ็บช้ำน้ำใจไม่เลิกรา

พูดทุกคำที่คิด คือ พูดแบบไม่ระวัง ไม่มีอะไรจะพูดก็พูด ไม่สนว่าจะทำความเสียหาย ให้ตนหรือคนอื่นอย่างไร ผลทันทีคือความเป็นผู้มีสติยาก

คนคุ้นเคย หรือคนรู้สึกดีต่อกัน ต้องเกรงใจกัน ให้เกียรติกัน เพื่อรักษาความรู้สึกดีๆเอาไว้ ถ้าไม่เกรงใจกัน จะทำให้เหมือนมีความรู้สึกที่ไม่ใช่มิตร ไม่ใช่ท่าทีของคนที่จะอยู่ร่วมกันตลอดไป

ความรักที่แท้ คือการเอ็นดูกัน เลี้ยงดูกัน ดูแลกัน ไม่ใช่การเอาเปรียบ หรืออยู่ร่วมกันอย่างไม่เกรงใจกัน การให้เกียรติกัน จะทำให้ความแปลกหน้าหายไป ยิ่งอยู่ด้วยกัน ยิ่งเป็นมิตรกันมากขึ้นทุกที

ศั ต รู . . ที่ให้เกียรติกัน . . มีสิทธิ์จะเป็นมิ่งมิตร
มิตรที่เลิกเกรงใจกัน..มีสิทธิ์จะเป็น ศั ต รู ร้ า ย

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย คุณดังตฤน

Thank you photo by pexels, unsplash