เคยไหม…ที่รู้สึกว่ารักใครสักคน..

รักมันก็รักแต่…มันเหมือนมีอะไรบางอย่างบอกเราว่า
เราสองคนไม่มีทางร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันได้

จะด้วยชนชั้น ฐานะ สังคม หรืออะไรก็แล้วแต่
จุดบอด…ข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อย
สามารถทำให้เราพร้อมจะไปทันที

มันเป็นความรักอึมครึม…ยากที่จะอธิบาย
ต่างคนต่างรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้
แต่ก็พยายามยื้อ ยื้อเวลาที่จะอยู่ด้วยกัน

มันเป็นความรู้สึกเสียดาย…เสียดายวันเวลา
เสียดายความผูกพัน…เสียดายความรัก
เสียดายทุกๆ อย่างถ้าจะต้องจากกันจริงๆ

ไม่ได้เลิกกันเพราะคนอื่น…แต่อย่างใด
และ..ไม่ได้เลิกกันเพราะมีใครใหม่ด้วย
มันคล้ายๆ ความรักมาถึงจุดอิ่มตัว

เหมือนไม่รัก…แต่ก็รัก
อยู่ต่อก็ไม่ได้…จากไปก็ยังไม่ทันตั้งตัว
หรือจะรอแค่เวลาก็ไม่รู้

ถ้าทางออกอีกทาง คือต้องอยู่ห่างกัน…สักพัก
วัดใจเลยว่าความต้องการจริงๆ คืออะไร
แล้วจุดดำที่มันค้างคาในใจล่ะจะแก้ยังไง
จะมีอะไรมาบอกได้ว่าความรู้สึกนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก

ยากเหลือเกิน…รักแบบนี้…ยากที่จะดึงกลับมา
รักนะ…แต่เราต้องเลิกกัน

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย Flowerlove

Thank you photo by pexels, unsplash