ต่อให้ไม่มีใครบอกก็พอจะรู้ว่า สักวันเราคงทนอยู่กับสถานะแบบนี้ไม่ไหว

เพราะเราเองก็มีหัวใจไม่ต่างจากคนของเขา
เราก็อยากมีคนรักที่ไปไหนมาไหนด้วยกันได้
คนที่ไม่ต้องคอยลบแชททุกครั้งที่คุยกัน
คนที่เราสามารถบอกใครต่อใครได้เต็มปาก ว่าเขาคือคนของเรา

คนจับมือบอกเพื่อนของเขาทุกคนได้ ว่าเราเป็นใคร
คนที่เต็มใจมีแค่เราคนเดียว..

รู้ดีว่าเรื่องของเรามันผิด แต่ก็ไม่มีใครยอมห้ามใจ
ปล่อยให้ความรู้สึกมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
ปล่อยให้มันไปไกล จนหยุดไม่ได้แล้ว
เรามันก็แค่คนเห็นแก่ตัว ที่อยากมีเธออยู่ข้างๆแบบนี้ไปเรื่อยๆ

หลายครั้งที่คิดจะเดินจากมา
แต่ทุกครั้งที่ได้ใกล้กัน เขาก็ทำให้สิ่งที่เราตั้งใจไว้พังตลอด
แล้วก็ได้แต่ยอมหลบอยู่ในเงาแบบนั้น
ปิดตา ไม่ยอมรับรู้อะไร

ทำเหมือนมองไม่เห็น เรื่องที่ว่าเขามีคนอีกคนอยู่ข้างๆแล้ว
ทั้งที่ในใจมันร้าวไปหมด ร้าวแบบแค่แตะก็แตกแล้ว..

ถ้าต้องมีฝ่ายไหนเข้มแข็งพอที่จะหายไปก่อน
เราก็อยากให้เป็นเขา
ขอให้เขาเป็นคนที่ปล่อยมือเราไป

ถ้าถึงวันนั้นแล้วเราอ่อนแอ พยายามจะรั้ง ขอให้อย่าไป
ช่วยบอกเราได้มั้ย ว่าเธอมีคนที่อยู่ในใจ เธอมีใครที่เธอรัก
คนที่เธอต้องดูแล ไม่เหลือที่ว่างในหัวใจให้เราแล้ว

ช่วยย้ำเราที ว่าที่ผ่านมาเธอแค่เผลอไป
เธอแค่เหงาเพราะเขาไม่อยู่
เธอไม่เคยรักกัน
แค่รู้สึกดี แต่ไม่ได้รัก..

ขอบคุณเรื่องราวดีๆโดย Pizcha

Thank you photo by pexels, unsplash