ผูกใจไว้อะไร สิ่งนั้นมักทำให้เราเป็นทุกข์

คนบางคน เอาแต่ยื่นความสุขให้คนอื่น แต่คนบางคน ก็รอแต่คนอื่นยื่นความสุขให้ ซ้ำร้ายกว่านั้น คนบางคน ชอบไปฉกฉวย ความสุขจากคนอื่น ทั้งๆที่เขาไม่ได้หยิบยื่นให้เลย

คนที่มีความสุข และโชคดีที่สุดในโลก คือคนที่สามารถ ยื่นความสุขให้กับตัวเองได้ ซื้อของคนเดียวได้ กินหมูกะทะคนเดียวได้ ไปเที่ยวทะเลคนเดียวก็ยังได้ ฟังดูเหมือนเหงาและว่างเปล่า แต่แท้ที่จริง ใจมันโคตรแน่นและเต็มอิ่ม ใจที่สมบูรณ์ คือใจที่รับผิดชอบ ตัวเองได้ 100% เป็นใจที่สร้างสุข และหยิบยื่นความสุข ให้ตัวเองได้ตลอดเวลา ไม่จำเป็นต้องรอใคร ไม่ต้องไปผูกใจไว้กับคนไหน ไม่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ใดๆ เพราะทั้งหมด มันอยู่ที่ใจของเราเนี่ยแหละ ที่จะสมบูรณ์และมั่นคงพอ ที่จะสร้างความสุข และหยิบยื่นมัน ให้กับตัวฉันเองได้รึเปล่า

ฝึกและเรียนรู้ ที่จะเติมเต็มตัวเอง ด้วยตัวเองให้ได้ แล้วชีวิตถัดจากนี้ มันจะสุขง่ายขึ้นและมากขึ้น แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย คนที่มีความสุขที่สุดในโลก คือคนที่รู้ตัวเองอยู่เสมอว่า ชีวิตนี้ไม่ต้องรอใคร ไม่ต้องรออะไร จงมุ่งไปข้างหน้า เพื่อเรียนรู้ในโลกแห่งความเป็นจริง เพราะ..ทุกบรรยากาศ ที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา ล้วนรายงานความเป็นจริงของชีวิตเสมอ

รักตัวเองให้มากๆก่อน ก่อนจะฝากความสุขไว้กับใคร จะสุขหรือทุกข์ไม่ได้ขึ้นกับว่าเราเจออะไร แต่ขึ้นกับเราว่า..ผูกใจ..ไว้กับอะไร การผูกใจ คือการที่เราเอาจิตไปจดจ่อโฟกัสกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง บางคนใช้ชีวิตเอาทุกอย่างให้ลูกหมดอันนี้คือผูกใจไว้ที่ลูก บางคนทุ่มเททำงานห้ามรุ่งห้ามค่ำไม่รู้จักหยุด อันนี้คือผูกใจไว้ที่งาน บางคนทำทุกอย่างเพื่อแฟน อันนี้คือผูกใจไว้ที่คนรัก บางคนชอบของบางอย่างมากทุ่มเททำงาน ได้เงินมาเท่าไหร่ เอาไปซื้อของสิ่งนี้หมดอันนี้คือผูกใจไว้ที่สิ่งของ เมื่อเราผูกใจของเราไว้กับสิ่งไหน สิ่งๆนั้นจะเป็นตัวกำหนดความสุขความทุกข์ทั้งหมดในชีวิตเรา

ถ้าเราผูกหัวใจไว้กับลูกทุ่มเททั้งหมดให้กับเขา เขาดีกับเรา พูดดีกับเรา เห็นเขามีความสุข เราถึงจะสุข แต่ถ้ากลับกัน เขาไม่ดีกับเรา เผลอพูดแย่ๆ หรือเขามีเรื่องทุกข์ใจ เราก็จะพลอยทุกข์ไปด้วย ถ้าเราผูกหัวใจไว้กับความรัก วันไหนเขาทำดีกับเรา เราก็สุขเหลือหลาย วันไหนเขาไม่เหลียวแลเรา ก็ทำให้ทุกข์ใจเหมือนกันยิ่งเรายึดติดกับอะไร ยิ่งผูกแน่นแค่ไหน เราจะเฉยๆกับเรื่องอื่นๆ ปล่อยผ่านเรื่องที่ไม่ได้ยึดติดได้ง่ายดาย เพราะใจจะมาสุขมาทุกข์กับเรื่องที่เรายึดติดไว้เท่านั้น

การยึดมั่นถือมั่น คือเราเอาใจไปยึดกับสิ่งนั้นสิ่งนี้ เมื่อเรายึดมั่นถือมั่นกับอะไรกลายใจเราเสียอำนาจ ในการคุมความสุขความทุกข์ของตนเอง เพราะเราดันไปผูกไว้ ไปยึดไว้ไปฝากไว้กับสิ่งนั้นๆแล้ว กลายเป็นว่าสิ่งๆนั้นจะเป็นตัวกำหนดความสุขในชีวิตเรา จริงๆแล้ว ไม่มีเหตุผลไหนที่ดีพอที่เราจะไปฝากความสุขของเราไว้กับใคร สิ่งของชิ้นไหน หรือ เรื่องอะไรทั้งนั้น ดังนั้น เมื่ออ่านบทความนี้จบขอให้หาที่เงียบๆนั่งนิ่งๆ สำรวจความคิดตัวเองว่าเรายึดมั่นถือมั่นกับ สิ่งไหน หรือ ใครรึเปล่า ไปผูกไว้กับคน ลาภ ยศ อำนาจ ชื่อเสียง เงินทองบ้างไหม

ถ้ารู้ตัวว่ามีผูกไว้ขอให้เริ่มที่จะคลายปมมันทีละนิดๆ พาตัวเองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน ไม่ต้องผูก ไม่ต้องยึดไว้กับอะไรทั้งนั้น ฝึกให้ใจมีความสุขได้ด้วยตัวของมันเองไม่ต้องอาศัยสิ่งเร้าไหนๆ ไม่ต้องอาศัยจากเติมเต็ม ไม่ต้องอาศัยใครอื่น ไม่ต้องอาศัยอะไรที่มาสนองความอยาก ให้ใจมันสุขได้จากใจที่มันสงบของมัน ฝึกใจให้สุขเอง… สุขจนมันล้นออกมา พอล้นแล้วก็จะไม่อยากได้อะไรอีก เต็มแล้วก็ไม่ต้องเติมอะไรแล้ว แถมไม่อยากเบียดเบียนใคร เพราะไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่มมาเติมใจอีกแล้ว ความสุขที่ไม่ได้ผูกยึดไว้กับอะไร คือความสุขที่สุขใจอย่างแท้จริง