เมื่อพบ ก็ต้องจาก จะช้าหรือเร็ว อยู่ที่เรา

เมื่อรักกัน จีบกัน ใหม่ ๆ อะไรก็หวาน หอมไปหมด
แต่เมื่อเวลาผ่านไป กลับไม่เหลือเยื้อใยต่อกัน
เหตุผลที่จะรักมีแค่ 1 เดียว คือ 2 เรา
เหตุผลที่จะเลิก มีมากกว่าเม็ดทรายริมชายหาด

เมื่อเราโดนบอกเลิกด้วยเหตุผลพันล้านข้อนั้น
จากคนที่รักกัน เราจะไม่รักกันแล้วหรือ ?
คำถามเกิดขึ้นมามากมายในหัว
เราไม่ดีพอหรือ ? เรางี่เง่าหรือ ?

เราเรียนรู้คำว่าเจ็บปวดตั้งแต่เด็ก
แต่ความรู้สึกมันกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง
ความเจ็บปวดในวัยเด็ก คือการหกล้ม โดนเพื่อน แ ก ล้ ง
แต่ความเจ็บปวดในวัยเรา คือการต้องอยู่คนเดียว

ท่ามกลางคนมากมายในโลกนี้ ที่ไม่มีใครสนใจเรา
เคยบอกกับตัวเองว่าเหนื่อยแล้ว พอแล้ว…
แต่เมื่อมีรักครั้งใหม่เดินเข้ามา ก็ยังหวังลึก ๆ
ว่าเขาจะไม่ทิ้งเราไปไหน เหมือนคนก่อน ๆ

เมื่อพบ ก็ต้องจาก จะช้าหรือเร็ว อยู่ที่เรา

แต่ชีวิตเรา ไม่ได้มีแค่เขา และเรา ยังมีเพื่อน พี่น้อง
พ่อแม่ ญาติพี่น้องอีกมากมาย
ที่ยังคอยเป็นห่วงเรา ในวันที่เราเคว้งคว้าง

เราเคยสดใสแบบไหน เราก็ต้องสดใสในแบบนั้น

อย่าให้ทั้งชีวิต จมปลักอยู่แค่ความเจ็บปวด
และความสุขแค่ชั่วคราวแล้วก็จากไป
ชีวิตมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ ออกไปทำมัน
เราเลือกชีวิตเราเอง เชื่อมั่นในตัวเอง

แม้เราจะไม่ศรัทธาในความรักอีกแล้ว
แต่เราต้องศรัทธาตัวเราแล้วกล้าออกไป
เผชิญโลกกว้าง และค้นพบความสุขใหม่ ๆ

ถึงแม้ว่าฟ้าหลังฝนอาจไม่สวยสด
แต่ความมืดครึ้มมันก็ยังสวยงามและคลาสสิก

ความสุขแค่ชั่วคราว ความปวดร้าวชั่วชีวิตหรือไม่

เราเลือกเอง..

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย getwellsoonxoxo : ณัฏฐา

Thank you photo by pexels, unsplash