แม้ต้องเสี่ยง บางคนก็ยอมที่จะไขว่คว้าเพื่อให้ได้รักมา

พยายามเดินไปให้ถึงยังจุดจุดหนึ่ง ทางเดินไปนั้นค่อนข้างลำบาก บ้างก็เป็นเพียงทางเรียบ บ้างก็เป็นทางขุขระ พอใกล้ถึงจุดนั้น ทางเดินขึ้นก็ยังเป็นภูเขาอันสูงล้ำ เราก็ไม่ละความพยายามเดินต่อ แม้จะมีป้ายเตือนข้างทางบอกไว้ว่า ท า ง อั น ต ร า ย ห้ามปีนป่าย หากไม่ชำนาญ

เราซึ่งไม่มีความชำนาญต่อการปีนป่าย แต่เราก็อยากจะไปให้ถึงจุดนั้น เราจึงอดทนปีนป่ายขึ้นไปยังภูเขาลูกนั้น สุดท้าย สุดท้ายเราปีนมาได้ไม่ถึง เศษ2ส่วน4 ของภูเขาเราก็ร่วงหล่นลงมากองกับพื้น ก็เจ็บแหละ

ความรักก็เช่นกัน หากแต่หลงจนงมงาย หน้ามืดตามัวยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ใครอีกคนหันมามอง แม้แต่เริ่มแรกรู้ทั้งรู้อยู่แกใจว่าเค้าไม่เคยสนใจ แล้วยังจะดันทุรังฟันฝ่าอุปสรรค์ ต่างๆนาๆเพื่อให้เค้าสนใจ สุดท้าย สุดท้าย เค้าไม่สนใจก็เจ็บชิ บ ห า ย เหมือนกันแหละ

ความเจ็บอาจแตกต่างกัน เจ็บทางกายไม่นานก็เลือนหาย แต่เจ็บกับความรักมันเจ็บใจ ทรมาน บางคนเป็นแรมปี บางคนแค่แรมเดือน ส่วนบางคนแค่แรมคืนวัน แล้วไฉนรู้ทั้งรู้ว่าทางข้างหน้ามันอันตราย เจ้ายังคิดจะปีนป่ายมันขึ้นไปข้างบนนั้น

หรืออาจจะเป็นเพราะว่าถ้าหากเราปีนขึ้นไปยังจุดจุดนั้นได้สำเร็จจุดนั้นคงเป็นจุดที่สวยงามคุ้มค่าแก่การอดทนปีนป่ายขึ้นมา แต่ถ้าไม่เป็นดั่งฝันจุดจุดนั้นก็จะย้อนกลับมาทำ ร้ า ย เรา ..แต่หากมีสติ คุณก็จะได้ข้อคิดดีๆจากการปีนป่ายภูเขาลูกนั้นเช่นกัน

 

ขอบคุณเรื่องราวดีๆโดย Netnapha

Thank you photo by pexels, unsplash