ชีวิต..เปลี่ยนได้ แต่ไม่รับคืน

อย่าทิ้งความฝัน ให้รกร้างอยู่ในความคิด
เพราะพื้นที่ที่รกร้าง.. สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าไปเหยียบ แม้แต่ตัวเราเอง
เราไม่ใช่คนใหม่..แต่เราก็ไม่ใช่คนเดิม

ชีวิต.. เมื่อก้าวเดินแล้ว ไม่มีการเริ่มต้นใหม่
เพราะยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
เราได้ถูกเติมเต็มด้วยบทเรียนและประสบการณ์ไปแล้ว

จะกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้อย่างไร?
จะกลับไปนับหนึ่งใหม่ได้อย่างไร?
ในเมื่อเราผ่านอะไรๆ มาซะขนาดนี้แล้ว
แถมลบความทรงจำไม่ได้ซะด้วยสิ

จริงๆ แล้ว ชีวิต คือ การต้อง “ไปต่อ”
ต่อจากนี้ไป จะไปต่อได้อย่างไร?
ใครโหวตให้ไป แล้วใครเป็นกรรมการตัดสิน?

ตัวเราเอง
จะต้องให้ใครมาบอกว่า ควรอยู่ที่ไหน จะไปที่ใด?
เราเอง…ปรับเปลี่ยนชีวิตตัวเองได้เสมอ
ในเมื่อทางเก่าไม่ดี…ก็ยังมีทางอื่นให้เดิน

ใครว่า … เราเริ่มต้นชีวิตใหม่
ใครว่า … เรานับหนึ่งใหม่
เรากำลังสร้างสิ่งใหม่ๆ ให้ชีวิตต่างหาก

เราไม่ใช่คนใหม่… แต่เราก็ไม่ใช่คนเดิม

อย่าปล่อยให้ปัจจุบัน กลายเป็น…อดีต ที่แก้ไขไม่ได้
อย่าปล่อยให้ปัจจุบัน กลายเป็น…อนาคตที่ไร้ทางเลือก

เราชอบพูดกันว่า “ถ้าย้อนเวลากลับไปได้”
แต่เราลืมคิดว่า “พรุ่งนี้ก็กำลังจะมาเหมือนกัน”
เอาเวลาของการเดินทางย้อนเวลา มาหาวิธีรับมือกับวันพรุ่งนี้ดีกว่าไหม

เราอาจไม่จำเป็นต้องคาดเดาว่า..พรุ่งนี้ต้องจะเจออะไร
แค่เตรียมสติไว้ดีๆ ไม่ใช่เดินไป ลากเอาอดีตไป..ตลอดทาง

 

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก บทความบางส่วนจากหนังสือของ “ว.แหวน”

Thank you photo by pexels, unsplash