คนไม่ใช่ ทำอย่างไรก็คงไม่ใช่

ทั้งที่เรียนรู้แล้วว่าเข้ากันไม่ได้
ดีกันสองวัน..ทะเลาะกันห้าวัน

แต่ก็ยังจะทนคบกันต่อ
โดยให้เหตุผลของการทนอยู่ว่า
“เหนื่อยที่จะต้องไปเริ่มคบกับคนใหม่”

อยากถามจริงๆ…
แล้วจะไม่เหนื่อยใจมากกว่านี้หรอ
ที่ต้องคบกับคนที่ไม่เข้าใจกันอีกต่อไป

อย่าพยายามอดทนกับคนที่ไม่ใช่
อย่าพยายามยึดใครไว้เพราะความเหงา
อย่าพยายามต่อจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิด

หลังจากที่หันจิ๊กซอว์นั้นครบทุกด้านแล้ว
ยังไม่สามารถต่อได้ลงล็อค
ถ้าเป็นอย่างนี้จงวางมันลงซะ
แล้วเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ค้นหาชิ้นใหม่มาลองต่อดู

ที่สำคัญ…ในเมื่อไม่ว่าจะกี่ครั้งที่มองไปข้างหน้า
เราก็แน่ใจทุกครั้งว่า
“คนคนนี้ไม่สามารถที่จะทำให้หัวใจเราอุ่นพอ”
แล้วเราจะปิดประตูขังตัวเองทำไม

มีเขาแล้วไม่เหงาก็จริง
แต่ต้องร้องไห้อาทิตย์ละห้าวัน..มันคุ้มกันเหรอ?
การบอกเลิก..แล้วกลับมาอยู่กับตัวเองอีกครั้งเป็นสิ่งที่ยาก
แต่จริงหรือเปล่า?

บางครั้งเราก็ต้องหัดทำในสิ่งยากๆให้เป็นบ้าง
อย่าใช้ชีวิตและมีความรักแบบเอาง่ายเข้าว่า

ฝึกหายใจด้วยหัวใจของตนเอง…
แล้วหัวใจก็จะเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ
จิ๊กซอว์ชิ้นที่ถูกนั้น…รอเราหยิบมันขึ้นมาอยู่
คนที่ใช่นั้น…ก็รอเราอยู่

แต่วันที่รอคอยวันนั้น..
จะไม่มีวันเดินทางมาถึงเลย
ถ้าเรายังไม่ยอมวางจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิดลง
และยังใช้เวลาหมดไปกับการอดทนอยู่กับคนที่ไม่ใช่

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จาก bloggang

Thank you photo by pexels, unsplash