คุณและเขา วันหนึ่งก็ต้องพรากจากกันไป

ไม่มีชีวิตใครในโลกใบนี้ที่ราบรื่นตลอดชีวิต

ไม่มีชีวิตใครในโลกใบนี้ที่มีแต่ความสุขตลอดชีวิต

คนที่พบปะกับคุณมีมาก แต่ที่รู้ใจคุณจริงๆมีน้อย

คนที่พูดคุยกับคุณมีมาก แต่ที่ค้ำจุนคุณมีน้อย

คนที่เข้าใจคุณมีมาก แต่ที่เชื่อมั่นในตัวคุณมีน้อย

เพราะอย่างนี้

เจ็บเองก็รักษาเอง

ร้องไห้ก็ปลอบใจตัวเอง

ไม่มีใครเข้าใจก็เข้าใจตัวเอง

ไม่มีใครช่วยเหลือก็จงเป็นผู้อุปถัมภ์ตัวเอง

รู้ว่าเวลาไหนควรพูด รู้ว่าเวลาไหนควรเงียบ คือลักษณะหนึ่งของคนมีปัญญา

รู้ว่าเวลาไหนควรทำ รู้ว่าเวลาไหนควรถอย คือลักษณะหนึ่งของคนมีสติ

ของที่ดีที่สุด วันหนึ่งก็ต้องสูญเสียมันไป

ความรู้สึกที่ดีที่สุด วันหนึ่งมันก็ลืมกันไป

คนที่รักที่สุด วันหนึ่งก็ต้องพรากจากกันไป

เพราะต่อให้ฝันดีแค่ไหนก็ต้องตื่น

เรื่องบางเรื่อง อย่าใส่ใจให้มันมากนัก

ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนลมพัด ผ่านแล้วก็ผ่านเลย

เรื่องบางเรื่อง อย่าพิสูจน์ให้มันแจ่มแจ้งมากนัก

เพราะมันเหมือนตอหนาม ชัดมาก ก็เจ็บมากตาม

เพราะเรื่องบางเรื่อง เมื่อรู้ความจริง ก็ใช่ว่าจะทำใจยอมรับได้

คนบางคน เมื่อรู้ความจริงว่าเป็นอย่างไร

ก็อย่าไปเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย ร้องไห้ไปก็ใช่จะหนีความจริงพ้น

จงยอมรับแล้วเดินหน้าต่อ

คนที่รักคุณ จะทิ้งคุณไปทำไม?

คนที่ไม่รักคุณ จะอยู่กับคุณได้อย่างไง?

ประสบการณ์ จะสอนคุณว่าควรทำอย่างไร?

เวลา จะสอนคุณเข้าใจโลกมากยิ่งขึ้น

 

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ โดย นุสนธิ์บุคส์

Thank you photo by pexels, unsplash